Sand cat also known as sand dune Phylogeny Drawing
The sand cat (Felis margarita), also known as the sand dune cat, is a small wild cat that lives in sandy and rocky deserts far from water sources. With sandy gray hairs, it is well hidden in a remote area. Head and body length range from 39-52 cm (15-20 in) and 23-31 cm (9.1-12.2 in) long tail. Its short 5-7 cm (2.0-2.8 in) ears are placed on the sides of the head, helping to locate underground animals. The long hair that covers the soles of its feet protects its barrels from the scorching heat of the desert.
The first scientific cat known to have been discovered in Algeria's Sahara and identified in 1858. To date, it has been published in many different places in Morocco, Algeria, Niger, Chad, Egypt, the Arabian Peninsula, and the Middle East. The great gap between the two world regions was temporarily closed in 1948, when cat skin was found in the open space of Rub 'al Khali in Oman.In Central Asia, it was first recorded in the Karakum Desert in 1925. It is widespread in the deserts of the Arabian Peninsula and the Middle East. In the early 1970's, sand cats were caught in southwestern Pakistan and sent to zoos around the world. Due to its wide distribution and large population, it has been listed as a Little Concern on the IUCN Red List.
The sand cat usually lives in underground caves during the day and hunts at night. It travels 5.4 km (3.4 mi) on average at night looking for mice and small birds. Among the Tuareg people in the Ténéré desert, it is famous for killing venomous snakes. In the spring, the female gives birth to two to three lambs, which begin to mature at one year of age. The natural needs of the sand cat are not well understood, as a few in-depth studies have been conduct ed on the importance of the wild sand cat.
Taxes
Area of northern Algeria in the Sahara. This holotype example seems non-existent. The species was named after General French General Jean Auguste Margueritte. In the 20th century, Felis margarita was a scientific term coined by Victor Loche in 1858 who first described a sample of the sand cat found in the "Négonça" the following examples of sand cat animals were described:
Eremaelurus thinobius was raised as a relative by Sergey Ognev in 1926. This statue was collected east of the Karakum Desert in Turkmenistan. In 1938, Reginald Innes Pocock also adopted the genus, but identified it as Felis using the scientific name Felis thinobius. He later regarded it as a sand cat, which is still widely known.proposed in 1938 was an example of a woman Pocock's aïrensis collected in the mountains of Aïr in 1937.The mineral that Pocock proposed in 1938 was a sand cat skin from the Algerian Sahara.
The scheffeli proposed by German zoologist Helmut Hemmer in 1974 was described on the basis of seven sand cats caught alive in Pakistan's Nushki desert.the basis of the skin and skull of a male cat that was captured in 1967 in Umm al Samim, Oman Harrison proposed by Hemmer, Grubb and Groves in 1976 was described on
In 1974, F. umargarita, F. m. thinobia and F. m. scheffeli is temporarily recognized as a valid line. At the time, it was thought that sand cats that were eventually carved in Afghanistan and Iran could come from a variety of species. In 2005, F. umargarita, F. m. thinobia, F. m. scheffeli and F. m. harrisoni was considered a taxa valid by W. Chris Wozencraft, former F. meinertzhageni and F. m. the same aïrensis names of the suggested species F. m. The Cat Classification Task Force of the Cat Specialist Group reviewed the available data and in 2017 adopted only two species based on morphological differences, namely:
margarita is small in size and has many stripes or yellow stripes; occurs in North Africa.
thinobia is large in size with reduced marks and a black, gray coat on top; occurs in West and Central Asia.
DNA analysis of the mitochondrial DNA of 47 people from This decline in genetic diversity between African and Asian sand cats suggests that the Sinai Peninsula is likely to be a genetic barrier. the sand cat's range showed that their haplotypes differed only in two basic mutations.
Phylogeny
Phylogenetic analysis of nuclear DNA in tissue samples from all species of Felidae revealed that Felidae's evolutionary radiation began in Miocene Asia about 14.45 to 8.38 million years ago.based on analysis of their nuclear DNA. Analysis of their mitochondrial DNA reveals genetic variation in the genus Felis about 6.52 to 1.03 million years ago. Both species agree that the wild cat (F. chaus) was the first species of Felis to be separated, followed by the black-footed cat (F. nigripes) and the sand cat. It migrated to Africa probably during the Pleistocene glaciation events. Migration is likely to facilitate long-term low sea levels between continents.The sand cat is part of the evolutionary lineage that is estimated to have been genetically modified from the common ancestor of the genus Felis about 4.44 million to 2.16 million years ago,
Archaeological excavations of other cats and other cat excavations have been discovered in the Late Pleistocene mine in El Harhoura near Temara in Morocco.
Features
Sand cat at Cincinnati Zoo
A drawing of a sand skull
The sand cat's hair is a light, sandy, isabelline color, but it is very light on the lower part of the head, around the nose, throat, and abdomen. A bright red line protrudes from the outer corner of each eye across the cheeks. Marking varies from person to person: some have spots or stripes, some have a blurred vision, some have spots and stripes. There are dark brown braids on the hands, and the tail has a black tip with two or three black rings alternating with colored strings. The head is brown with sand. The eyes are large, blue-yellow and white, and the nose is black. The cat's beard is white and can be up to 8 cm (3.1 in) long. 12.2 in). The length of the head and body starts at 39-52 cm (15-20 in). The 5-7 cm long ears (2.0-2.8 in) are placed on the floor, giving a broad, straight look to the head. The ears are tawny down and dark, and more pointed than those of the Pallas cat (Otocolobus manul).
In Central Asia, the cat's winter coat is long and thick, with hairs up to 51 mm (2 in) long. The sand cat's toes are short and very sharp, and the hind toes are small and not dull. [23] The underside of its paws is protected from extreme temperatures with a thick fleece cover. [5] The long hair that grows between his toes creates a lot of hair on the soles of his feet, which helps protect him as he walks on hot sand. This feature makes the cat's trails vague and difficult to spot and follow.
Its surface is covered with a zygatic-wide independent frame. The ear nails are triangular, and the ear canal is very wide, giving the cat an improved sense of hearing. the inner parts of the ears are protected from external objects by long long hair parted closely. The outer ear of a sand cat is similar to that of a domestic cat,Bullae with ears and roles from the outer ears to the ear canals are greatly enlarged compared to other small wild cats; but its ear canal is about twice the size. The size of the acoustic input-admittance is almost five times the size of a domestic cat. In addition, the sand cat's sensitivity is about eight decibels larger than a domestic cat. It has a 155.4 Newton canine bite tip and a 136.7 canine force quote quote force.
Distribution and accommodation
Captive sand cat
The sand cat lives in both sandy and rocky deserts and Southwest and Central Asia. Prefers flat or immovable land with little grass or shrubs; avoids empty, moving sand dunes, where small deer are found.It is widely distributed but rarely in the deserts of North Africa
Region several times between 2005 and 2016. 2017. In Morocco's Sahara, sand cats were spotted and photographed in the Dakhla-Oued Ed-Dahab There are no verified records in Mauritania, Tunisia and Libya. In the area of Lake Faguibine in Mali, one person was spotted in the early hours of 2011. In the Ténéré desert, sand cats were observed in the 1980's and between 2008 and 2015. mid-1980s. At the Sinai Peninsula, sand cats were observed in the mid-1990's.
On the Arabian Peninsula, Wilfred Thesiger's sand cat was discovered in 1948 in the precious Rub 'al Khali desert. In Saudi Arabia protected by the Mahazat as-Sayd, sand cats were caught and encountered trapped in a fence around the Saja Umm Ar-Rimth Reserve near the Najd region. In Tabuk district, two sand cats were killed by hunters in 2013 and 2016; and one person was caught by a local farmer in 2014 and kept in a cage. Sand cats were also spotted in 2014-2015 at three locations in the Turaif region of northern Saudi Arabia. At 'Uruq Bani Ma'arid on the western edge of Rub' al Khali, sand cats use rocky outcrops and sand dunes during cooler weather from October to April; in the they use mainly sand dune. In Al-Ain District, Abu Dhabi, a sand cat was spotted on a desert plain between dunes in 2003. between April and December 2015, after being out of sight for a decade.hot summer months from May to September,
In the Arabah Valley, mainly in Jordan. Seeing sand cats often roamed the Israelite army camps and crossed the international border. Since 2002, In southern Israel, four sand cats were introduced to radio and were followed a few months later in the late 1980's the sand cat is considered extinct . In western Iraq, sand cats live in the deserts of Najaf, Muthanna and Al Anbar Governorates. area near Palmyra in 2000 and 2001. In Iran,In Syria, sand cats were seen and photographed with a camera taken in a protected it occurs in the desert plains and sandy deserts of Abbas'abad Wildlife Reserve, Kavir National Park, and the Petergan Rural District.in Afghanistan and the Province of Baluchestan, the first settlement in black saxaul. In central Iran, sand cats were spotted in sand dunes and dangerous areas during the 2014-2016 study. at altitudes of 900-1,100 m (3,000-3,600 ft) Between March 2014 and July 2016, sand cats were also spotted
ಮರಳು ಬೆಕ್ಕನ್ನು ಮರಳು ದಿಬ್ಬ ಫಿಲೋಜೆನಿ
ಡ್ರಾಯಿಂಗ್ ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ
ಮರಳಿನ ಬೆಕ್ಕು (ಫೆಲಿಸ್ ಮಾರ್ಗರಿಟಾ),
ಮರಳು ದಿಬ್ಬದ ಬೆಕ್ಕು ಎಂದೂ
ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತದೆ, ಇದು ನೀರಿನ ಮೂಲಗಳಿಂದ
ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಮರಳು ಮತ್ತು ಕಲ್ಲಿನ
ಮರುಭೂಮಿಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಸಣ್ಣ ಕಾಡು
ಬೆಕ್ಕು. ಮರಳಿನ ಬೂದು ಕೂದಲಿನೊಂದಿಗೆ,
ಅದನ್ನು ದೂರದ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ
ಮರೆಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ತಲೆ ಮತ್ತು ದೇಹದ
ಉದ್ದ 39-52 ಸೆಂಮೀ (15-20 ಇಂಚುಗಳು) ಮತ್ತು 23-31 ಸೆಂಮೀ (9.1-12.2 ಇಂಚು) ಉದ್ದದ ಬಾಲ.
ಇದರ ಚಿಕ್ಕದಾದ 5-7 ಸೆಂಮೀ (2.0-2.8 ಇಂಚು) ಕಿವಿಗಳನ್ನು ತಲೆಯ
ಬದಿಗಳಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಇದು ಭೂಗತ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು
ಪತ್ತೆಹಚ್ಚಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಪಾದದ
ಅಡಿಭಾಗವನ್ನು ಆವರಿಸಿರುವ ಉದ್ದನೆಯ ಕೂದಲು ತನ್ನ
ಬ್ಯಾರೆಲ್ಗಳನ್ನು ಮರುಭೂಮಿಯ ಬಿಸಿಲಿನ
ಬೇಗೆಯಿಂದ ರಕ್ಷಿಸುತ್ತದೆ.
ಮೊದಲ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಬೆಕ್ಕು ಅಲ್ಜೀರಿಯಾದ ಸಹಾರಾದಲ್ಲಿ
ಪತ್ತೆಯಾಗಿದೆ ಮತ್ತು 1858 ರಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಲಾಯಿತು. ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ,
ಇದನ್ನು ಮೊರಾಕೊ, ಅಲ್ಜೀರಿಯಾ, ನೈಜರ್,
ಚಾಡ್, ಈಜಿಪ್ಟ್, ಅರೇಬಿಯನ್ ಪೆನಿನ್ಸುಲಾ ಮತ್ತು ಮಧ್ಯಪ್ರಾಚ್ಯದಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ
ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಗಿದೆ. ಎರಡು ವಿಶ್ವ ಪ್ರದೇಶಗಳ
ನಡುವಿನ ದೊಡ್ಡ ಅಂತರವನ್ನು 1948 ರಲ್ಲಿ
ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಮುಚ್ಚಲಾಯಿತು, ಒಮಾನ್ನ ರಬ್
ಅಲ್ ಖಲಿಯ ಬಯಲು ಜಾಗದಲ್ಲಿ
ಬೆಕ್ಕಿನ ಚರ್ಮ ಕಂಡುಬಂದಾಗ, ಮಧ್ಯ
ಏಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ, ಇದನ್ನು ಮೊದಲು 1925 ರಲ್ಲಿ
ಕರಕುಮ್ ಮರುಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ದಾಖಲಿಸಲಾಯಿತು. ಅರೇಬಿಯನ್ ಪರ್ಯಾಯ ದ್ವೀಪ ಮತ್ತು
ಮಧ್ಯಪ್ರಾಚ್ಯದ ಮರುಭೂಮಿಗಳು. 1970 ರ ದಶಕದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ,
ಮರಳು ಬೆಕ್ಕುಗಳನ್ನು ನೈ southತ್ಯ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ
ಹಿಡಿಯಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತದ ಮೃಗಾಲಯಗಳಿಗೆ
ಕಳುಹಿಸಲಾಯಿತು. ಅದರ ವ್ಯಾಪಕ ವಿತರಣೆ
ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯಿಂದಾಗಿ, ಇದನ್ನು
ಐಯುಸಿಎನ್ ಕೆಂಪು ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ
ಕಾಳಜಿಯಾಗಿ ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ.
ಮರಳಿನ ಬೆಕ್ಕು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಹಗಲಿನಲ್ಲಿ
ಭೂಗತ ಗುಹೆಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಬೇಟೆಯಾಡುತ್ತದೆ.
ಇದು ರಾತ್ರಿ 5.4 ಕಿಮೀ (3.4 ಮೈಲಿ) ಕ್ರಮಿಸಿ ಇಲಿಗಳು
ಮತ್ತು ಸಣ್ಣ ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತದೆ.
ಟಿನಾರೆ ಮರುಭೂಮಿಯಲ್ಲಿರುವ ಟುರೆಗ್ ಜನರಲ್ಲಿ, ಇದು
ವಿಷಪೂರಿತ ಹಾವುಗಳನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲು ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆ. ವಸಂತ
Inತುವಿನಲ್ಲಿ, ಹೆಣ್ಣು ಎರಡು ಮೂರು
ಕುರಿಮರಿಗಳಿಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡುತ್ತದೆ, ಇದು
ಒಂದು ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಬುದ್ಧವಾಗಲು
ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತದೆ. ಮರಳು ಬೆಕ್ಕಿನ ನೈಸರ್ಗಿಕ
ಅಗತ್ಯಗಳನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿಲ್ಲ, ಏಕೆಂದರೆ ಕಾಡು ಮರಳು
ಬೆಕ್ಕಿನ ಮಹತ್ವದ ಕುರಿತು ಕೆಲವು
ಆಳವಾದ ಅಧ್ಯಯನಗಳನ್ನು ನಡೆಸಲಾಗಿದೆ.
ತೆರಿಗೆಗಳು
ಸಹಾರಾದಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಅಲ್ಜೀರಿಯಾದ ಪ್ರದೇಶ. ಈ ಹೋಲೋಟೈಪ್ ಉದಾಹರಣೆ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿಲ್ಲವೆಂದು ತೋರುತ್ತದೆ. ಈ ಜಾತಿಗೆ ಜನರಲ್ ಫ್ರೆಂಚ್ ಜನರಲ್ ಜೀನ್ ಅಗಸ್ಟೆ ಮಾರ್ಗರಿಟ್ ಅವರ ಹೆಸರನ್ನು ಇಡಲಾಗಿದೆ. 20 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ, ಫೆಲಿಸ್ ಮಾರ್ಗರಿಟಾ ಎಂಬುದು 1858 ರಲ್ಲಿ ವಿಕ್ಟರ್ ಲೊಚೆಯವರಿಂದ ರಚಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಒಂದು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಪದವಾಗಿದ್ದು, ಅವರು "ನಾಗೋನ್ಯಾ" ದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬಂದ ಮರಳಿನ ಬೆಕ್ಕಿನ ಮಾದರಿಯನ್ನು ಮೊದಲು ವಿವರಿಸಿದರು.
1926 ರಲ್ಲಿ
ಸೆರ್ಗೆ ಒಗ್ನೆವ್ ಅವರಿಂದ ರಿಮೇಲುರಸ್
ಥಿನೋಬಿಯಸ್ ಅನ್ನು ಸಂಬಂಧಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆಸಲಾಯಿತು.
ಈ ಪ್ರತಿಮೆಯನ್ನು ತುರ್ಕಮೆನಿಸ್ತಾನದ
ಕರಕುಮ್ ಮರುಭೂಮಿಯ ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲಾಯಿತು. 1938 ರಲ್ಲಿ, ರೆಜಿನಾಲ್ಡ್ ಇನ್ನೆಸ್
ಪೊಕಾಕ್ ಸಹ ಕುಲವನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡರು,
ಆದರೆ ಫೆಲಿಸ್ ಥಿನೋಬಿಯಸ್ ಎಂಬ
ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಹೆಸರನ್ನು ಬಳಸಿ ಇದನ್ನು ಫೆಲಿಸ್
ಎಂದು ಗುರುತಿಸಿದರು. ಅವರು ನಂತರ ಇದನ್ನು
ಮರಳು ಬೆಕ್ಕು ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿದರು,
ಇದು ಈಗಲೂ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ತಿಳಿದಿದೆ.
1938 ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದ ಮಹಿಳೆ ಪೊಕೊಕ್ ಅರೆನ್ಸಿಸ್
1937 ರಲ್ಲಿ ಆರ್ ಪರ್ವತಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ
ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆ. 1938 ರಲ್ಲಿ ಪೊಕಾಕ್ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದ
ಖನಿಜವು ಅಲ್ಜೀರಿಯಾದಿಂದ ಮರಳಿನ ಬೆಕ್ಕಿನ ಚರ್ಮ
ಸಹಾರಾ.
1974 ರಲ್ಲಿ
ಜರ್ಮನ್ ಪ್ರಾಣಿಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞ ಹೆಲ್ಮುಟ್ ಹೆಮ್ಮರ್ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದ ಸ್ಕೀಫೆಲಿಯನ್ನು
ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ನುಷ್ಕಿ ಮರುಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಜೀವಂತವಾಗಿ
ಹಿಡಿದಿರುವ ಏಳು ಮರಳು ಬೆಕ್ಕುಗಳ
ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. 1967 ರಲ್ಲಿ
ಉಮ್ ಅಲ್ ಸಮೀಮ್ ನಲ್ಲಿ
ಸೆರೆಹಿಡಿದ ಗಂಡು ಬೆಕ್ಕಿನ ಚರ್ಮ
ಮತ್ತು ತಲೆಬುರುಡೆಯ ಆಧಾರ, ಒಮನ್ ಹ್ಯಾರಿಸನ್
ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದರು 1976 ರಲ್ಲಿ ಹೆಮ್ಮರ್, ಗ್ರಬ್
ಮತ್ತು ಗ್ರೋವ್ಸ್ ಮೂಲಕ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ
1974 ರಲ್ಲಿ, ಥಿನೋಬಿಯಾ ಮತ್ತು ಎಫ್. ಎಂ. ಸ್ಕೀಫೆಲಿಯನ್ನು ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಮಾನ್ಯ ಸಾಲಾಗಿ ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಅಫ್ಘಾನಿಸ್ತಾನ ಮತ್ತು ಇರಾನ್ನಲ್ಲಿ ಕೊರೆಯಲಾದ ಮರಳು ಬೆಕ್ಕುಗಳು ವಿವಿಧ ಜಾತಿಗಳಿಂದ ಬರಬಹುದು ಎಂದು ಭಾವಿಸಲಾಗಿತ್ತು. 2005 ರಲ್ಲಿ, ಥಿನೋಬಿಯಾ, ಎಫ್. ಎಂ. ಷೆಫೆಲಿ ಮತ್ತು ಎಫ್. ಎಂ. ಹ್ಯಾರಿಸೋನಿಯನ್ನು ಡಬ್ಲ್ಯೂ. ಕ್ರಿಸ್ ವೊzenೆನ್ಕ್ರಾಫ್ಟ್, ಮಾಜಿ ಎಫ್. ಮಿನರ್ಟ್ಜಗೆನಿ ಮತ್ತು ಎಫ್ಎಂ ಮಾನ್ಯ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಸೂಚಿಸಿದ ಜಾತಿಯ ಎಫ್ಎಮ್ನ ಅದೇ ಅರೆನ್ಸಿಸ್ ಹೆಸರುಗಳು. ಕ್ಯಾಟ್ ಸ್ಪೆಷಲಿಸ್ಟ್ ಗುಂಪಿನ ಕ್ಯಾಟ್ ವರ್ಗೀಕರಣ ಕಾರ್ಯಪಡೆಯು ಲಭ್ಯವಿರುವ ಡೇಟಾವನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಿತು ಮತ್ತು 2017 ರಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಎರಡು ಜಾತಿಗಳನ್ನು ರೂಪವಿಜ್ಞಾನ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ, ಅವುಗಳೆಂದರೆ:
ಮಾರ್ಗರಿಟಾ
ಗಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅನೇಕ ಪಟ್ಟೆಗಳು
ಅಥವಾ ಹಳದಿ ಪಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ;
ಉತ್ತರ ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಸಂಭವಿಸುತ್ತದೆ.
ಥಿನೋಬಿಯಾ
ಗಾತ್ರದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡದಾಗಿದ್ದು, ಕಡಿಮೆ ಅಂಕಗಳು ಮತ್ತು
ಮೇಲೆ ಕಪ್ಪು, ಬೂದು ಬಣ್ಣದ
ಕೋಟ್; ಪಶ್ಚಿಮ ಮತ್ತು ಮಧ್ಯ
ಏಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ ಸಂಭವಿಸುತ್ತದೆ.
47 ಜನರ
ಮೈಟೊಕಾಂಡ್ರಿಯದ ಡಿಎನ್ಎ ಡಿಎನ್ಎ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯು
ಆಫ್ರಿಕನ್ ಮತ್ತು ಏಷ್ಯನ್ ಮರಳು
ಬೆಕ್ಕುಗಳ ನಡುವಿನ ಆನುವಂಶಿಕ ವೈವಿಧ್ಯತೆಯ
ಕುಸಿತವು ಸಿನಾಯ್ ಪರ್ಯಾಯ ದ್ವೀಪವು
ಆನುವಂಶಿಕ ತಡೆಗೋಡೆಯಾಗಿರಬಹುದು ಎಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಮರಳು
ಬೆಕ್ಕಿನ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯು ಅವುಗಳ ಹ್ಯಾಪ್ಲೋಟೈಪ್ಗಳು
ಕೇವಲ ಎರಡು ಮೂಲಭೂತ ರೂಪಾಂತರಗಳಲ್ಲಿ
ಮಾತ್ರ ಭಿನ್ನವಾಗಿವೆ ಎಂದು ತೋರಿಸಿದೆ.
ಫೈಲೋಜೆನಿ
ಫೆಲಿಡೆ
ಎಲ್ಲಾ ಜಾತಿಯ ಅಂಗಾಂಶ ಮಾದರಿಗಳಲ್ಲಿ
ನ್ಯೂಕ್ಲಿಯರ್ ಡಿಎನ್ಎಯ ಫೈಲೊಜೆನೆಟಿಕ್ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯು
ಫೆಲಿಡೇನ ವಿಕಸನ ವಿಕಿರಣವು ಮಿಯೋಸೀನ್
ಏಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 14.45 ರಿಂದ 8.38 ದಶಲಕ್ಷ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ
ಆರಂಭವಾಯಿತು ಎಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ. ಅವುಗಳ
ಪರಮಾಣು ಡಿಎನ್ಎ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯ ಆಧಾರದ
ಮೇಲೆ. ಅವರ ಮೈಟೊಕಾಂಡ್ರಿಯದ ಡಿಎನ್ಎ
ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯು ಸುಮಾರು 6.52 ರಿಂದ 1.03 ಮಿಲಿಯನ್ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ
ಫೆಲಿಸ್ ಕುಲದಲ್ಲಿ ಆನುವಂಶಿಕ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಕಾಡು ಬೆಕ್ಕು (ಎಫ್.
ಚೌಸ್) ಬೇರ್ಪಡಿಸಿದ ಮೊದಲ ಜಾತಿಯ ಫೆಲಿಸ್
ಎಂದು ಎರಡೂ ಜಾತಿಗಳು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ,
ನಂತರ ಕಪ್ಪು ಪಾದದ ಬೆಕ್ಕು
(ಎಫ್. ನಿಗ್ರಿಪೀಸ್) ಮತ್ತು ಮರಳು ಬೆಕ್ಕು.
ಇದು ಬಹುಶಃ ಪ್ಲೀಸ್ಟೊಸೀನ್ ಗ್ಲೇಸಿಯೇಶನ್
ಘಟನೆಗಳ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆಫ್ರಿಕಾಕ್ಕೆ ವಲಸೆ ಹೋಯಿತು. ವಲಸೆಯು
ಖಂಡಗಳ ನಡುವಿನ ದೀರ್ಘಾವಧಿಯ ಕಡಿಮೆ
ಸಮುದ್ರ ಮಟ್ಟವನ್ನು ಸುಗಮಗೊಳಿಸುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿದೆ. ಮರಳು ಬೆಕ್ಕು ವಿಕಾಸದ
ವಂಶಾವಳಿಯ ಭಾಗವಾಗಿದೆ, ಇದು ಸುಮಾರು 4.44 ದಶಲಕ್ಷದಿಂದ
2.16 ಮಿಲಿಯನ್ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಫೆಲಿಸ್
ಕುಲದ ಸಾಮಾನ್ಯ ಪೂರ್ವಜರಿಂದ ತಳೀಯವಾಗಿ
ಮಾರ್ಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಅಂದಾಜಿಸಲಾಗಿದೆ,
ಇತರ ಬೆಕ್ಕುಗಳ ಪುರಾತತ್ತ್ವ ಶಾಸ್ತ್ರದ ಉತ್ಖನನಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಬೆಕ್ಕುಗಳ
ಉತ್ಖನನಗಳು ಮೊರೊಕ್ಕೋದ ಟೆಮಾರಾ ಬಳಿಯ ಎಲ್
ಹರ್ಹೌರಾದ ಲೇಟ್ ಪ್ಲೀಸ್ಟೊಸೀನ್ ಗಣಿಯಲ್ಲಿ
ಪತ್ತೆಯಾಗಿವೆ.
ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯಗಳು
ಸಿನ್ಸಿನಾಟಿ ಮೃಗಾಲಯದಲ್ಲಿ ಮರಳು ಬೆಕ್ಕು
ಮರಳಿನ ತಲೆಬುರುಡೆಯ ರೇಖಾಚಿತ್ರ
ಮರಳಿನ ಬೆಕ್ಕಿನ ಕೂದಲು ತಿಳಿ, ಮರಳು, ಇಸಾಬೆಲಿನ್ ಬಣ್ಣದ್ದಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಇದು ತಲೆಯ ಕೆಳಗಿನ ಭಾಗದಲ್ಲಿ, ಮೂಗು, ಗಂಟಲು ಮತ್ತು ಹೊಟ್ಟೆಯ ಸುತ್ತ ತುಂಬಾ ಹಗುರವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾದ ಕೆಂಪು ರೇಖೆಯು ಪ್ರತಿ ಕಣ್ಣಿನ ಹೊರ ಮೂಲೆಯಿಂದ ಕೆನ್ನೆಯ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಚಾಚಿಕೊಂಡಿರುತ್ತದೆ. ಗುರುತು ಹಾಕುವುದು ವ್ಯಕ್ತಿಯಿಂದ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ: ಕೆಲವು ಕಲೆಗಳು ಅಥವಾ ಪಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ, ಕೆಲವು ಮಸುಕಾದ ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ, ಕೆಲವು ಕಲೆಗಳು ಮತ್ತು ಪಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಗಾ brown ಕಂದು ಬಣ್ಣದ ಬ್ರೇಡ್ಗಳಿವೆ, ಮತ್ತು ಬಾಲವು ಎರಡು ಅಥವಾ ಮೂರು ಕಪ್ಪು ಉಂಗುರಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಕಪ್ಪು ತುದಿಯನ್ನು ಬಣ್ಣದ ದಾರಗಳಿಂದ ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತದೆ. ತಲೆ ಮರಳಿನಿಂದ ಕಂದು ಬಣ್ಣದ್ದಾಗಿದೆ. ಕಣ್ಣುಗಳು ದೊಡ್ಡದಾಗಿರುತ್ತವೆ, ನೀಲಿ-ಹಳದಿ ಮತ್ತು ಬಿಳಿ, ಮತ್ತು ಮೂಗು ಕಪ್ಪು. ಬೆಕ್ಕಿನ ಗಡ್ಡ ಬಿಳಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು 8 ಸೆಂಮೀ (3.1 ಇಂಚು) ಉದ್ದವಿರಬಹುದು. 12.2 ಇಂಚುಗಳು) ತಲೆ ಮತ್ತು ದೇಹದ ಉದ್ದವು 39-52 ಸೆಂಮೀ (15-20 ಇಂಚು) ನಿಂದ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. 5-7 ಸೆಂ.ಮೀ ಉದ್ದದ ಕಿವಿಗಳನ್ನು (2.0-2.8 ಇಂಚುಗಳು) ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಇರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ತಲೆಗೆ ವಿಶಾಲವಾದ, ನೇರ ನೋಟವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಕಿವಿಗಳು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಗಾ darkವಾಗಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಪಲ್ಲಾಸ್ ಬೆಕ್ಕಿನ (ಒಟೊಕೊಲೊಬಸ್ ಮನುಲ್) ಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಮೊನಚಾಗಿವೆ.
ಮಧ್ಯ ಏಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ, ಬೆಕ್ಕಿನ ಚಳಿಗಾಲದ ಕೋಟ್
ಉದ್ದ ಮತ್ತು ದಪ್ಪವಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಕೂದಲುಗಳು
51 ಮಿಮೀ (2 ಇಂಚು) ಉದ್ದವಿರುತ್ತವೆ. ಮರಳು
ಬೆಕ್ಕಿನ ಕಾಲ್ಬೆರಳುಗಳು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ತುಂಬಾ ಚೂಪಾಗಿರುತ್ತವೆ,
ಮತ್ತು ಹಿಂಗಾಲುಗಳು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಮಂದವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. [23] ಅದರ ಪಂಜಗಳ
ಕೆಳಭಾಗವನ್ನು ದಪ್ಪ ಉಣ್ಣೆಯ ಹೊದಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ
ತೀವ್ರ ತಾಪಮಾನದಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲಾಗಿದೆ. [5] ಅವನ ಕಾಲ್ಬೆರಳುಗಳ ನಡುವೆ
ಬೆಳೆಯುವ ಉದ್ದನೆಯ ಕೂದಲು ಅವನ
ಪಾದದ ಅಡಿಭಾಗದಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಕೂದಲನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ,
ಇದು ಬಿಸಿ ಮರಳಿನ ಮೇಲೆ
ನಡೆಯುವಾಗ ಅವನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಸಹಾಯ
ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಈ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯವು ಬೆಕ್ಕಿನ
ಜಾಡುಗಳನ್ನು ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಗುರುತಿಸಲು ಮತ್ತು
ಅನುಸರಿಸಲು ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ.
ಇದರ ಮೇಲ್ಮೈಯನ್ನು yೈಗಾಟಿಕ್ ಅಗಲದ ಸ್ವತಂತ್ರ
ಚೌಕಟ್ಟಿನಿಂದ ಮುಚ್ಚಲಾಗಿದೆ. ಕಿವಿಯ ಉಗುರುಗಳು ತ್ರಿಕೋನವಾಗಿದ್ದು,
ಕಿವಿ ಕಾಲುವೆ ತುಂಬಾ ಅಗಲವಾಗಿದ್ದು,
ಬೆಕ್ಕಿಗೆ ಶ್ರವಣದ ಸುಧಾರಿತ ಅರ್ಥವನ್ನು
ನೀಡುತ್ತದೆ. ಕಿವಿಗಳ ಒಳ ಭಾಗಗಳನ್ನು
ಬಾಹ್ಯ ವಸ್ತುಗಳಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲಾಗಿದೆ ಉದ್ದನೆಯ ಉದ್ದನೆಯ ಕೂದಲನ್ನು
ನಿಕಟವಾಗಿ ಬೇರ್ಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಮರಳು ಬೆಕ್ಕಿನ ಹೊರಗಿನ
ಕಿವಿಯು ದೇಶೀಯ ಬೆಕ್ಕಿನಂತೆಯೇ ಇರುತ್ತದೆ,
ಬುಲ್ಲೆಯು ಕಿವಿಗಳು ಮತ್ತು ಹೊರಗಿನ
ಕಿವಿಗಳಿಂದ ಕಿವಿ ಕಾಲುವೆಗಳವರೆಗೆ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು
ಇತರ ಸಣ್ಣ ಕಾಡು ಬೆಕ್ಕುಗಳಿಗೆ
ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಬಹಳವಾಗಿ ವಿಸ್ತರಿಸುತ್ತದೆ; ಆದರೆ
ಅದರ ಕಿವಿ ಕಾಲುವೆ ಸುಮಾರು
ಎರಡು ಪಟ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಿದೆ. ಅಕೌಸ್ಟಿಕ್
ಇನ್ಪುಟ್-ಪ್ರವೇಶದ ಗಾತ್ರವು ಸಾಕು
ಬೆಕ್ಕಿನ ಗಾತ್ರಕ್ಕಿಂತ ಸುಮಾರು ಐದು ಪಟ್ಟು
ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಇದರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ, ಮರಳಿನ
ಬೆಕ್ಕಿನ ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆಯು ದೇಶೀಯ ಬೆಕ್ಕುಗಿಂತ ಸುಮಾರು
ಎಂಟು ಡೆಸಿಬಲ್ ದೊಡ್ಡದಾಗಿದೆ. ಇದು
155.4 ನ್ಯೂಟನ್ ಕ್ಯಾನೈನ್ ಬೈಟ್ ಟಿಪ್ ಮತ್ತು
136.7 ಕೋರೆಹಲ್ಲು ಕೋಟ್ ಕೋಟ್ ಫೋರ್ಸ್
ಹೊಂದಿದೆ.
ವಿತರಣೆ
ಮತ್ತು ವಸತಿ
ಬಂಧಿತ ಮರಳು ಬೆಕ್ಕು
ಮರಳು ಬೆಕ್ಕು ಮರಳು ಮತ್ತು
ಕಲ್ಲಿನ ಮರುಭೂಮಿಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ನೈwತ್ಯ
ಮತ್ತು ಮಧ್ಯ ಏಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತದೆ.
ಸ್ವಲ್ಪ ಹುಲ್ಲು ಅಥವಾ ಪೊದೆಗಳನ್ನು
ಹೊಂದಿರುವ ಸಮತಟ್ಟಾದ ಅಥವಾ ಚಲಿಸದ ಭೂಮಿಗೆ
ಆದ್ಯತೆ ನೀಡುತ್ತದೆ; ಖಾಲಿ, ಚಲಿಸುವ ಮರಳು
ದಿಬ್ಬಗಳನ್ನು ತಪ್ಪಿಸುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಜಿಂಕೆಗಳು
ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ಇದನ್ನು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ವಿತರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ
ಆದರೆ ಅಪರೂಪವಾಗಿ ಉತ್ತರ ಆಫ್ರಿಕಾದ ಮರುಭೂಮಿಗಳಲ್ಲಿ
ಪ್ರದೇಶವು 2005 ಮತ್ತು 2016. 2017 ರ ನಡುವೆ ಹಲವಾರು ಬಾರಿ ಮೊರಾಕೊದ ಸಹಾರಾದಲ್ಲಿ, ಮರಳು ಬೆಕ್ಕುಗಳನ್ನು ದಖ್ಲಾ-ಔಯೆಡ್ ಎಡ್-ದಹಾಬ್ನಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಛಾಯಾಚಿತ್ರ ತೆಗೆಯಲಾಗಿದೆ. ಮಾಲಿಯ ಸರೋವರದ ಫಾಗುಬೈನ್ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ 2011 ರ ಮುಂಜಾನೆ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಲಾಯಿತು. ಟುನಾರಿ ಮರುಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಮರಳು ಬೆಕ್ಕುಗಳನ್ನು 1980 ಮತ್ತು 2008 ಮತ್ತು 2015 ರ ನಡುವೆ ಗಮನಿಸಲಾಯಿತು. 1980 ರ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ. ಸಿನೈ ಪರ್ಯಾಯ ದ್ವೀಪದಲ್ಲಿ, 1990 ರ ದಶಕದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಮರಳು ಬೆಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಲಾಯಿತು.
ಅರೇಬಿಯನ್
ಪರ್ಯಾಯ ದ್ವೀಪದಲ್ಲಿ, ವಿಲ್ಫ್ರೆಡ್ ಥೆಸಿಗರ್ ಅವರ ಮರಳು
ಬೆಕ್ಕು 1948 ರಲ್ಲಿ ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ರಬ್
ಅಲ್ ಖಲಿ ಮರುಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಪತ್ತೆಯಾಯಿತು.
ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾದಲ್ಲಿ ಮಹಾಜತ್ ಆಸ್-ಸೈದ್
ನಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ, ಮರಳು ಬೆಕ್ಕುಗಳು ನಜ್ದ್
ಪ್ರದೇಶದ ಸಮೀಪದ ಸಾಜಾ ಉಮ್
ಅರ್-ರಿಮ್ತ್ ರಿಸರ್ವ್ ಸುತ್ತಲಿನ
ಬೇಲಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದವು. ತಬುಕ್ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ, 2013 ಮತ್ತು
2016 ರಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮರಳು ಬೆಕ್ಕುಗಳನ್ನು
ಬೇಟೆಗಾರರು ಕೊಂದರು; ಮತ್ತು 2014 ರಲ್ಲಿ
ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಸ್ಥಳೀಯ ರೈತರಿಂದ ಹಿಡಿದು
ಪಂಜರದಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಗಿತ್ತು. 2014-2015ರಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಸೌದಿ
ಅರೇಬಿಯಾದ ತುರೈಫ್ ಪ್ರದೇಶದ ಮೂರು
ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಮರಳು ಬೆಕ್ಕುಗಳು ಕಂಡುಬಂದವು.
ರಬ್ ಅಲ್ ಖಲಿಯ ಪಶ್ಚಿಮ
ತುದಿಯಲ್ಲಿರುವ 'ಉರುಕ್ ಬನಿ ಮಾರಿದ್'
ನಲ್ಲಿ, ಮರಳು ಬೆಕ್ಕುಗಳು ಅಕ್ಟೋಬರ್
ನಿಂದ ಏಪ್ರಿಲ್ ವರೆಗಿನ ತಂಪಾದ
ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲಿನ ಹೊರಪದರಗಳು ಮತ್ತು
ಮರಳು ದಿಬ್ಬಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತವೆ; ಅವರು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಮರಳು
ದಿಬ್ಬವನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾರೆ. ಅಬುಧಾಬಿಯ ಅಲ್-ಐನ್ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ,
ಮರಳು ಬೆಕ್ಕನ್ನು 2003 ರಲ್ಲಿ ದಿಬ್ಬಗಳ ನಡುವೆ
ಮರುಭೂಮಿ ಬಯಲಿನಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಲಾಯಿತು. ಏಪ್ರಿಲ್ ಮತ್ತು ಡಿಸೆಂಬರ್
2015 ರ ನಡುವೆ, ಒಂದು ದಶಕದಿಂದ
ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದ ನಂತರ. ಮೇ
ನಿಂದ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ವರೆಗೆ ಬೇಸಿಗೆ ತಿಂಗಳುಗಳು,
ಅರಬಾ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ, ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಜೋರ್ಡಾನ್ನಲ್ಲಿ. ಮರಳು ಬೆಕ್ಕುಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಇಸ್ರೇಲಿ ಸೈನ್ಯ ಶಿಬಿರಗಳಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಗಡಿಯನ್ನು ದಾಟಿದರು. 2002 ರಿಂದ, ದಕ್ಷಿಣ ಇಸ್ರೇಲ್ನಲ್ಲಿ, ನಾಲ್ಕು ಮರಳು ಬೆಕ್ಕುಗಳನ್ನು ರೇಡಿಯೋಗೆ ಪರಿಚಯಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಕೆಲವು ತಿಂಗಳ ನಂತರ 1980 ರ ಅಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಮರಳು ಬೆಕ್ಕನ್ನು ನಿರ್ನಾಮವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಪಶ್ಚಿಮ ಇರಾಕ್ನಲ್ಲಿ ಮರಳು ಬೆಕ್ಕುಗಳು ನಜಾಫ್, ಮುತ್ತಣ್ಣ ಮತ್ತು ಅಲ್ ಅನ್ಬರ್ ಗವರ್ನರೇಟ್ಗಳ ಮರುಭೂಮಿಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತವೆ. 2000 ಮತ್ತು 2001 ರಲ್ಲಿ ಪಾಮೈರಾ ಸಮೀಪದ ಪ್ರದೇಶ. ಇರಾನ್ನಲ್ಲಿ, ಸಿರಿಯಾದಲ್ಲಿ, ಮರಳು ಬೆಕ್ಕುಗಳನ್ನು ನೋಡಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಕ್ಯಾಮರಾದಿಂದ ತೆಗೆದ ಛಾಯಾಚಿತ್ರ ತೆಗೆಯಲಾಗಿದೆ ಇದು ಅಬ್ಬಾಸಾಬಾದ್ ವನ್ಯಜೀವಿ ರಿಸರ್ವ್, ಕವಿರ್ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಪಾರ್ಕ್ ಮತ್ತು ಪೀಟರ್ಗನ್ನ ಮರುಭೂಮಿ ಬಯಲು ಮತ್ತು ಮರಳು ಮರುಭೂಮಿಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಗ್ರಾಮೀಣ ಜಿಲ್ಲೆ.ಅಫ್ಘಾನಿಸ್ತಾನ ಮತ್ತು ಬಲೂಚೆಸ್ತಾನ್ ಪ್ರಾಂತ್ಯ, ಕಪ್ಪು ಸ್ಯಾಕ್ಸೌಲ್ನ ಮೊದಲ ವಸಾಹತು. ಮಧ್ಯ ಇರಾನ್ನಲ್ಲಿ, 2014-2016 ಅಧ್ಯಯನದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮರಳು ದಿಬ್ಬಗಳು ಮತ್ತು ಅಪಾಯಕಾರಿ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮರಳು ಬೆಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದೆ. 900-1,100 ಮೀ (3,000-3,600 ಅಡಿ) ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಚ್ 2014 ಮತ್ತು ಜುಲೈ 2016 ರ ನಡುವೆ, ಮರಳು ಬೆಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಸಹ ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದೆ
0 Comments