Color Definition of Deer Etymology and words
Deer or real deer are mammals with soluble fish that make up the family Cervidae. The two main groups of deer are Cervinae, including muntjac, elk (wapiti), red deer, fallow deer, and chital; and Capreolinae, including reindeer (caribou), deer, zebra and deer. Female deer, and male deer of all kinds except Chinese deer, grow and shed new horns every year. In this they are different from the perennial anacondas, which are part of a different family (Bovidae) in the same sequence of toe ungulates (Artiodactyla).
Asian musk (Moschidae) deer and chevrotain (Tragulidae) tropical forests of Africa and Asia are distinct families from the bright light of Ruminantia; are not particularly related to the Cervidae.
Deer come from art from the Paleolithic cave paintings onwards, and have influenced myths, religions, and literature throughout history, as well as in stories, such as the red deer from the utsland costume. Their economic value includes the use of their flesh as deer, their skins as soft, firm skins, and their horns as knife handles. Deer hunting has been a popular occupation since at least the Middle Ages and remains a staple of many families today.
Etymology and terminology
The name of the deer was initially broad in meaning, clarified over time. The references to the Old English dēor in some of the dead German languages have the same meaning of the animal, such as the Old High tior of the This common concept took the place of modern English thought toward the end of the Middle English era, about 1500. All modern German languages keep English and Scots keep the same concept: for example, German Tier and Norwegian dyr means animal.Old, Old Norse djur or dȳr, the Gothic dius, the Old Saxon dier, and the Old Frisian Diary.deer meant a wild animal of any kind.
Of the many species of deer used in modern English, the male is flesh and the female is female, but the names vary in the vernacular, depending on the size of the species. Red deer are deer, and in some large species the male is a bull, the female is a bull, as in cattle. In the old usage, the male of any kind of deer, especially if he is more than five years old, and the female is a deer, especially if he is three years or older. The smallest of all the smaller species is the bull and the largest species is the calf; the youngest can be a child. A trustworthy man is very much alive. A group of any kind is a herd. The adjective of the relationship is cervine; like the family name Cervidae, this is derived from the Latin: cervus, meaning deer or deer.
Distribution
Deer live in a wide variety of biomes, ranging from the tundra to the tropical rain forest. While often associated with forests, most deer are ecotone species that live in temporary habitats between forests and forests (shrubs) and prairie and savanna (open area). Many species of large deer live in a cool mixed forest, coniferous forest, tropical forest / dry forest, and savannas around the world. Removing open spaces within the forest can in some ways benefit deer by introducing an underground environment and allowing grass species, weeds, and herbs to grow their prey. The discovery of nearby islands can also benefit deer. Adequate forest cover or brush must still be provided for people to grow and prosper.
Although Africa has only one deer, the Barbary deer, a red deer trapped in the Atlas mountains in the northwest of the continent. Another extinct species, Megaceroides algericus, Deer are still widely distributed, with indigenous representatives on all continents except Antarctica and Australia, existed in North Africa until 6,000 years ago. Fallow deer have been imported into South Africa. Small species of deer with brocket and pudús of Central and South America, as well as Asian muntjacs usually live in dense jungles and are rarely seen in open areas, with the exception of Indian muntjac. There are many species of deer that are very special and live almost exclusively in the mountains, plains, wetlands, and “wetlands”, or sections of roads surrounded by deserts. Some deer are still distributed as circumpolar in North America and Eurasia. Examples include caribou living in the Arctic tundra and taiga (rotten forests) and deer that live in and around the area. The Huemul (Taruca and Chilean huemul) deer of the Andes of South America fill the natural habitat of the wild goat and the goat, and its young act like a baby.
The highest collection of cool North American deer species is located in the Canadian Rocky Mountain and Columbia Mountain between Alberta and British Columbia where all five species of deer (white-tailed deer, mules, caribou, elk, and moose) are found. The region has many national parks including Mount Revelstoke National Park, Glacier National Park (Canada), Yoho National Park, and Kootenay National Park on the side of British Columbia, as well as Banff National Park, Jasper National Park, and Glacier National Park (US). -Alberta and Montana. The slopes of the mountain range range from water forests / dry wetlands to subalpine / pine forests with alpine pastures at the top. The mountains and river valleys in the middle of the mountains provide a picture of vegetation and parkland with leafy areas. The rare woodland caribou has a very limited range of habitats that live in high-altitude areas and in the mountains of some of the mountains. Elk and mule deer migrate between high meadows and low coniferous forests and are very common in this area. Elk also lives on the plains and rivers, sharing it with white-tailed deer. White-tailed deer have recently expanded their range in the highlands and rivers of the Canadian Rockies as a result of landscaping and deforestation that allow very little vegetation to grow on mountain slopes. They also live in aspen parks north of Calgary and Edmonton, where they come in contact with deer. The settlements near the Great Plains grasslands are dominated by herds of elk, buffalo, and pronghorn.
The highest extinction of large species of deer in southern Asia occurs in a variety of integrated forests, coniferous mountain forests, and taiga in North Korea, Manchuria (northeast China), and the Ussuri Region (Russia). These are some of the richest and strongest forests in the world where one can find Siberian deer, sika deer, elk, and moose. The Asian caribou lives in the northern part of the region near the border of Sino and Russia.
Deer such as ska deer, Thorold deer, red Central Asian deer, and elbows have been cultivated by Han Chinese, Turks, Tungusics, Mongols, and Koreans. Lthe Mongols, and the Turkic peoples of South Siberia, North Mongolia, ike the Sami people of Finland and Scandinavia, the Tungusic people, and the Usuri Region also occupied Asian livestock.
The highest selection of tropical deer occurs in Southeast Asia in the Indo-Gangetic Plain region of India and in the Terai region of Nepal. These fertile plains are dotted with tropical rain forests, and the arid rain forests are home to chital, hog deer, barasingha, Indian sambar, and Indian muntjac. Types of foods such as endangered barasingha and the most common chital mix and live in large herds. The Indian sambar can be friendly but usually lives alone or in small herds. Hog deer are solitary and stronger than the Indian muntjac. Deer can be seen in several national parks in India, Nepal, and Sri Lanka where Khanha National Park, Dudhwa National Park, and Chitwan National Park are the most popular. Wilpattu National Park of Sri Lanka and Yala National Park have large herds of Indian sambar and chital. Indian sambar is more common in Sri Lanka than other parts of its range and tends to form larger herds than elsewhere.
Thailand's Chao Praya River Valley was once a tropical forest and a savanna home to hog deer, now extinct Schomburgk deer, Eld deer, Indian sambar and Indian muntjac. Both the pigs and the Eld deer are rare, while Indian Sambars and Indian mujjac grow up in protected areas, such as Thailand Yai. Many of these South Asian and Southeast Asian deer species also live in their habitat with other animals, such as Asian elephants, Asian rhinos, various species of anacondas (such as nilgai, four-horned antelope, blackbuck), and buffalo. of the Indian subcontinent), and wild oxen (such as Asian wild buffalo, gaur, banteng, and kouprey). Alternatively, green plants can live together in a given environment for each type of food, even if there are differences.
Australia has six species of deer that have introduced sustainable wildlife since the emergence of social norms in the 19th century. These are the lost deer, the red deer, the sambar, the pig, the rusa, and the chital. Seven more species of deer were introduced to New Zealand but none are as widespread as red deer.Red deer introduced into New Zealand in 1851 from English and Scottish breeds were bred on deer farms in the late 1960's and are now common farm animals there.
Herds of deer stand on the ice to avoid flies
Deer, and deer. These species have long been associated with the European continent, but they also inhabit Asia Minor, the Caucasus mountains, and northwestern Iran. "European" deer historically lived in large parts of Europe during the Ice Ages, but were later banned mainly on the Anatolian Peninsula, in modern-day Turkey.The continent of Eurasia (including the Indian Subcontinent) is home to the world's largest species of deer, and many species are found in Asia. Europe, by comparison, has a relatively small variety of plant and animal species. Many national parks and game reserves in Europe are home to an abundance of red deer,
Modern deer in Europe are the result of man-made historical introductions to animals, first in the Mediterranean regions of Europe and then throughout Europe. At first they were park animals that eventually fled into the wild. Historically, European game species shared their territory in the invasive jungle with other predators, such as the extinct tarpan (forest horse), extinct aurochs (bull), and endangered buffalo (European buffalo). Europe's most beautiful wildlife sanctuaries include the Scottish Highlands, the Austrian Alps, the wetlands of central Austria, Hungary, the Czech Republic and other beautiful National Parks, including Doñana National Park in Spain, Veluwe in the Netherlands, Ardennes in Belgium and Białowieża National Park in Poland. Spain, Eastern Europe, and the Caucasus Mountains still have forested areas where not only locust swarms but also other extinct species such as smart, Eurasia, Iberian lynx, wolves, and brown bears.
Definition
Deer tails:
White-tailed deer
Mule deer
A black-tailed deer
Elk
Red deer
Although constructed in the same way, deer are very different from deer in their horns,Deer form the second most distinct artiodactyla family behind bovids. which are temporary and regenerative in contrast to the endless horns of bovids. Common features of deer include long, strong legs, a small tail and long ears. Deer show wide variation in body size. The largest surviving deer is the moose, which measures up to eight feet (2.6 m) in length and weighs over 500 pounds [800 kg] (1,800 lb). The northern parrot is the smallest deer in the world; it reaches only 32-35 inches (13-14 in) at the shoulder and weighs 3.3-6 kilograms (7.3-13.2 lb) The southern pudding is only slightly longer and heavier. The sexual dimorphism is quite obvious - in many species the male species are usually larger than the females, and, with the exception of deer, only males have horns.The elk stands 1.4-2 meters (4.6-6.6 ft) at the shoulder and weighs 240-450 pounds (530-990 lb).
The various species of deer in the kidnapping range from gray to bright red in coat color. Many species such as chtal,The color of the coat often varies between red and brown, although it can be as dark as chocolate brown in mixed animals or gray as in elki. 21 deer and sika wear white on a brown jacket. The deer coat shows a significant local variation. Deer have two moults a year; For example, in red deer the red, short-haired deer is gradually removed with a thick coat of winter, gray in the morning and autumn, and then goes to the summer coat the following spring. Oral breastfeeding is affected during photography.
Deer are also good jumpers and swimmers. Deer are light-skinned, or chewing animals, Some deer, such as those on the island of Rùm, eat meat when found.and they have a four-chambered stomach.
File: The child's first steps
The first steps of fawn
Which is used to mark the domestic range.Almost all deer have scars on their faces in front of each eye. Bucks of all kinds open these glands wide when they are angry or happy. All deer are brave enough without gall.Hunger contains a strong-smelling pheromone, Deer have tapetum lucidum, which gives them a good enough view at night.
Horns
Main title: Antler
White-tailed deer
Two Sambar wars are being fought, in Silvassa, India
All male deer have horns, with the exception of water deer, and males have long, horn-like towers reaching down to the lower jaw. Females usually have no horns, although reindeer deer horns are smaller and have smaller branches than males. Females can sometimes form horns, especially telemetacarpal deer such as European deer, red deer, white-tailed deer and mule deer and usually plesiometacarpal deer. Studies of white-tailed deer have noted that horns are often small and invisible, and they often fall off during mating season.
Fallow deer and various reindeer subspecies have very large and heavy horns, both in full name and in proportion to body weight (average 8 grams (0.28 oz) per kilogram of body weight); 30 Thick deer, on the other hand, have very small horns, while the pudú has very light antlers (0.6 grams (0.021 oz) per kilogram). The structure of the horns shows great diversity; while the fallow deer and palm palms are palm (broad in the middle), the white-tailed horns form a series of shoots growing from a twisted forearm, and that of the pudú with just a few twists and turns. Horn growth begins from the pedicel, a skeletal structure from the top of the skull where the animal is one year old. Pedicel proposes a spiky antler the following year, which is replaced by a branch antler in the third year. This process of losing a set of horns to develop a large set with many branches continues throughout life. The horns appear as soft tissues (known as velvet horns) and harden into bone structures (known as solid horns), following the formation of minerals and the closure of blood vessels in the muscles, from the tip to the bottom.
Horns may be one of the most exaggerated male sexual characteristics, and they are primarily aimed at reproductive success by choosing sexual and aggressive behavior. Tins (forks) on the horns form holes that allow another man's horns to lock each other. This allows men to fight without risking facial injuries. Horns are associated with a person's social status and behavior. Heavy trumpets, for example, greatly increase the human position in the social circle, and increase the delay in the disposal of the horns; Men with big horns are more likely to be aggressive and more aggressive towards others. Horns can be a reliable genetic marker; males with large horns related to body size tend to have increased resistance to viruses and higher reproductive capacity.
Elk in Yellowstone National Park, horns also protect against wolves.
Medical genology, that is, the formation of a horn branch among species of animals, was discussed before the 1900s. Recently, a new method was developed to define the structure of the provincial branch and to determine its drug homology.
Teeth
Most deer have 32 teeth; The accompanying dental formula is:
0.0.3.3
3.1.3.3
. Elk and reindeer can be different, as they can keep their canines high and therefore have 34 teeth (dental formula:
0.1.3.3
3.1.3.3
Chinese marine mammals, deer, and muntjac have raised canine teeth that form sharp teeth, and some species often lack a high quality canine. Deer cheeks have crustaceans, which allow them to digest various plants. Deer teeth like to feed on greens, and like other ruminants, they have no extra iron, instead they have a strong pad in front of their upper jaw.
Biology
Fawn, about a month old, near Columbus, Ohio
Food
The deer are browsers, and they feed mainly on grass, sedges, hedges, trees and shrubs, second only to algae in the northern regions of winter. They have small stomachs, which do not vary in gloss levels, and the requirements for healthy eating. Instead of digesting and digesting high-fiber foods such as, for example, sheep and cattle, deer prefer fragile shoots, small leaves, new grass, soft shoots, fruits, fungi and ice. Low fat diets, after a little fermentation and digestion, pass quickly through the food channel. Deer need a lot of minerals such as calcium and phosphate to support the growth of the antlers, and this requires nutritious food. There are also reports of deer engaging in carnivorous activities, such as eating dead alewives in a lake or lowering nests of northern bobwhites.
Reproduction
Younger women nurses are not nurses
Main article: Rut (mammalian reproduction) § Cervidae
Almost all cervids are named after non-parent species: chickens are cared for only by the mother, who is known as the female. Females usually have one or two birds at a time (triplets, while unknown, are common). Some species mate until early March.The mating season usually begins later in August and lasts until December. The gestation period reaches 10 months for European deer. Most chicks are born with white-covered fur, but in most species they lose these areas by the end of their first winter.the pods begin to take their first steps. so the predators will not find it. In the first twenty minutes of a snail's life, The mother licks it clean until it is almost odorless, The mother often leaves to graze, and the hippo does not like to be left behind. Sometimes his mother has to push him down with her foot. [Better source is needed] The snail stays hidden in the grass for a week until it is able to walk with its mother. The pods and their mother live together for about a year. but the females sometimes return with their birds to form small herds.The male often leaves and never sees his mother again,
Diseases
In some parts of the UK, deer (especially deer due to misconduct) have been identified as the ultimate solution to TB transmission, with UK costs in 2005 costing £ 90 million in an effort to eradicate it. In New Zealand, deer are thought to be important as vectors take M. Bovis in areas where the brushtail possum Trichosurus vulpecula is infected, and then transmits it to unprecedented possums when their bodies are attacked elsewhere. The white-tailed deer Odocoileus virginianus has been confirmed to be the sole cause of the outbreak of cattle disease in Michigan which remains a major obstacle to the eradication of the disease in livestock across the country.
Moose and deer can carry rabies.
Docile moose can be attacked by a caterpillar, a helminth that burrows into the brain as it searches for a suitable place to lay its eggs. A government biologist says "They go looking for the right place and can't really find it." Deer seem to be at risk of this pest; it goes through the digestive system and is extracted. The insect is not examined by moose intestines, and then passes to the brain in the event of external, behavioral and motor damage.
Deer, elk, and moose in North America are more likely to be infected with a chronic chronic illness, which was discovered in a Colorado laboratory in the 1960's and is believed to be a prion disease. Due to the high level of alert hunters they are advised to avoid contact with certain harmful substances (SRM) such as the brain, spinal column or lymph nodes. Removing meat during slaughter and cleaning knives and other tools used for butchering are some of the government's recommendations. [
ಜಿಂಕೆ ಅಥವಾ ನಿಜವಾದ ಜಿಂಕೆಗಳು ಸೆರ್ವಿಡೆ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ರೂಪಿಸುವ ಕರಗಬಲ್ಲ ಮೀನುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಸಸ್ತನಿಗಳಾಗಿವೆ. ಜಿಂಕೆಗಳ ಮುಖ ಮುಖ್ಯ ಗುಂಪುಗಳು ಸೆರ್ವಿನೆ, ಇದರಲ್ಲಿ ಮಂಟ್ಜಾಕ್, ಎಲ್ಕ್ (ವಾಪಿಟಿ), ಕೆಂಪು ಜಿಂಕೆ, ಪಾಳು ಜಿಂಕೆ ಮತ್ತು ಚಿಟಲ್; ತು್ತು ಹಿಮಸಾರಂಗ (ಕ್ಯಾರಿಬೌ), ಜಿಂಕೆ, ಮ್ಯೂಲ್ ಜಿಂಕೆ ಮತ್ತು ಜಿಂಕೆ ಸೇರಿದಂತೆ ಕ್ಯಾಪ್ರಿಯೋಲಿನೆ. ಹಿಮಸಾರಂಗ್ಣು ಹಿಮಸಾರಂಗ, ಮತ್ತು ಚೀನೀ ಜಿಂಕೆಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಗಂಡು ಜಿಂಕೆಗಳು ಪ್ರತಿವರ್ಷ ಹೊಸ ಕೊಂಬುಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಚೆಲ್ಲುತ ಚೆಲ್ಲುತ್ತವೆ. ಲಿ್ಲಿ ಅವರು ಶಾಶ್ವತ ಅನಕೊಂಡಾಸ್ ನಿಂದ ನಿಂದ, ಇದು ಟೋ ಅನ್ ಗುಲೇಟ್ (ಆರ್ಟಿಯೊಡಾಕ್ಟಿಲಾ) ಒಂದೇ ಅನುಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ವಿಭಿನ್ನ (ಬೋವಿಡೆ) ಭಾಗವಾಗಿದೆ.
ಯಾದ್ಯಾದ ಕಸ್ತೂರಿ (ಮೊಸ್ಚಿಡೆ) ಜಿಂಕೆ ಮತ್ತು ಆಫ್ರಿಕಾ ಮತ್ತು ಏಷ್ಯಾದ ಟ್ಯಾದ (ಟ್ರಾಗುಲಿಡೆ) ಉಷ್ಣವಲಯದ ಕಾಡುಗಳು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ವಿಭಿನ್ನ ಕುಟುಂಬಗಳಾಗಿವೆ್ನ ಕುಟುಂಬಗಳಾಗಿವೆ; ಸೆರ್ವಿಡೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿಲ್ಲ.
ಜಿಂಕೆಗಳು ಪ್ಯಾಲಿಯೊಲಿಥಿಕ್ ಗುಹೆ ವರ್ಣಚಿತ್ರಗಳಿಂದ ಕಲೆಯಿಂದ ಬಂದವು, ಮತ್ತು ಇತಿಹಾಸದುದ್ದಕ್ಕೂ ದಂತಕಥೆಗಳು, ಧರ್ಮಗಳು ಮತ್ತು ಹಾಗೂ ಹಾಗೂ ಉಟ್ಸ್ ಉಟ್ಸ್ ಕೆಂಪು ಕೆಂಪು ಕೆಂಪು ಜಿಂಕೆಗಳಂತಹ ಕೊಡುಗೆ ಕೊಡುಗೆ. ಅವರ ಆರ್ಥಿಕ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯು ಅವರ ಜಿಂಕೆಗಳಂತೆ ಜಿಂಕೆಗಳಂತೆ, ಅವರ ಚರ್ಮವನ್ನು ಮೃದುವಾಗಿ, ದೃವಾದ ಚರ್ಮವಾಗಿ ಅವರ ಕೊಂಬುಗಳನ್ನು ಚಾಕು ಚಾಕು ಹ್ಯಾಂಡಲ್. ಕನಿಷ ಬೇಟೆ ಕನಿಷ್ಠ ಮಧ್ಯಯುಗದಿಂದಲೂ ಜನಪ್ರಿಯ ಉದ್ಯೋಗವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಇಂದಿಗೂ ಅನೇಕ ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿದೆ.
ವ್ಯುತ್ಪತ್ತಿ ಮತ್ತು ಪರಿಭಾಷೆ
ಜಿಂಕೆಗಳ ಹೆಸರು ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ವಿಶಾಲವಾಗಿತ್ತು, ಕಾಲಾನಂತರದಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಯಿತು. ಜಿಂಕೆ ಎಂದರೆ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಕಾಡು ಪ್ರಾಣಿ. ಕೆಲವು ಸತ್ತ ಜರ್ಮನ್ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಹಳೆಯ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಡೋರ್ನ ಉಲ್ಲೇಖಗಳು ಒಂದೇ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಅರ್ಥವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಓಲ್ಡ್ ಹೈ ಟಿಯರ್ ಆಫ್ ದಿ ಓಲ್ಡ್, ಓಲ್ಡ್ ನಾರ್ಸ್ ಡಿಜುರ್ ಅಥವಾ ಡೋರ್, ಗೋಥಿಕ್ ಡಯಸ್, ಓಲ್ಡ್ ಸ್ಯಾಕ್ಸನ್ ಡೈಯರ್ ಮತ್ತು ಓಲ್ಡ್ ಫ್ರಿಸಿಯನ್ ಡೈರ್ . ಈ ಸಾಮಾನ್ಯ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯು ಆಧುನಿಕ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಚಿಂತನೆಯನ್ನು ಮಧ್ಯ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಯುಗದ ಅಂತ್ಯದ ವೇಳೆಗೆ ಸುಮಾರು 1500 ಕ್ಕೆ ಬದಲಾಯಿಸಿತು.ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಜರ್ಮನ್ ಶ್ರೇಣಿ ಮತ್ತು ನಾರ್ವೇಜಿಯನ್ ಡೈರ್ ಎಂದರೆ ಪ್ರಾಣಿ. ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಸ್ಕಾಟ್ಸ್ ಒಂದೇ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ:
ಆಧುನಿಕ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ನಲ್ಲಿ ಬಳಸುವ ಅನೇಕ ಜಾತಿಯ ಜಿಂಕೆಗಳಲ್ಲಿ, ಗಂಡು ಮಾಂಸ ಮತ್ತು ಹೆಣ್ಣು ಹೆಣ್ಣು, ಆದರೆ ಹೆಸರುಗಳು ಆಡುಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಬದಲಾಗುತ್ತವೆ, ಇದು ಜಾತಿಯ ಗಾತ್ರವನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿರುತ್ತದೆ. ಗಂಡು ಕೆಂಪು ಜಿಂಕೆ ಜಿಂಕೆ, ಮತ್ತು ಕೆಲವು ದೊಡ್ಡ ಜಾತಿಗಳಲ್ಲಿ ಗಂಡು ಬುಲ್, ಹೆಣ್ಣು ಎತ್ತು, ದನಗಳಂತೆ. ಹಳೆಯ ಉಪಯೋಗಗಳಲ್ಲಿ, ಯಾವುದೇ ಜಾತಿಯ ಜಿಂಕೆಗಳ ಗಂಡು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಅವನು ಐದು ವರ್ಷಕ್ಕಿಂತ ಮೇಲ್ಪಟ್ಟವನಾಗಿದ್ದರೆ, ಮತ್ತು ಹೆಣ್ಣು ಜಿಂಕೆ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಅವಳು ಮೂರು ವರ್ಷ ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಯಸ್ಸಿನವಳಾಗಿದ್ದರೆ. ಸಣ್ಣ ಜಾತಿಗಳಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕದು ಬುಲ್ ಮತ್ತು ದೊಡ್ಡ ಜಾತಿ ಕರು; ಕಿರಿಯ ಮಗು ಆಗಿರಬಹುದು. ಎರಕಹೊಯ್ದ ಮನುಷ್ಯ ತುಂಬಾ ಜೀವಂತ. ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಗುಂಪು ಒಂದು ಹಿಂಡು. ಸಂಬಂಧದ ವಿಶೇಷಣ ಗರ್ಭಕಂಠ; ಸೆರ್ವಿಡೆ ಎಂಬ ಕುಟುಂಬದ ಹೆಸರಿನಂತೆ, ಇದನ್ನು ಲ್ಯಾಟಿನ್ ಭಾಷೆಯಿಂದ ಪಡೆಯಲಾಗಿದೆ: ಸೆರ್ವಸ್, ಅಂದರೆ ಜಿಂಕೆ ಅಥವಾ ಜಿಂಕೆ.
ವಿತರಣೆ
ಟಂಡ್ರಾದಿಂದ ಉಷ್ಣವಲಯದ ಮಳೆಕಾಡಿನವರೆಗೆ ಜಿಂಕೆಗಳು ವಿವಿಧ ರೀತಿಯ ಬಯೋಮ್ಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತವೆ. ಆಗಾಗ್ಗೆ ಕಾಡುಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿದ್ದರೂ, ಹೆಚ್ಚಿನ ಜಿಂಕೆಗಳು ಕಾಡುಗಳು ಮತ್ತು ಕಾಡುಗಳು (ಪೊದೆಗಳು) ಮತ್ತು ಹುಲ್ಲುಗಾವಲು ಮತ್ತು ಸವನ್ನಾ (ತೆರೆದ ಪ್ರದೇಶ) ನಡುವಿನ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಆವಾಸಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಇಕೋಟೋನ್ ಪ್ರಭೇದಗಳಾಗಿವೆ. ದೊಡ್ಡ ಜಿಂಕೆಗಳ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಭೇದಗಳು ತಂಪಾದ ಮಿಶ್ರ ಅರಣ್ಯ, ಕೋನಿಫೆರಸ್ ಕಾಡು, ಉಷ್ಣವಲಯದ ಕಾಡು / ಒಣ ಕಾಡು ಮತ್ತು ವಿಶ್ವದಾದ್ಯಂತ ಸವನ್ನಾಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತವೆ. ಕಾಡಿನೊಳಗಿನ ತೆರೆದ ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ ತೆಗೆದುಹಾಕುವುದರಿಂದ ಭೂಗತ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಒಡ್ಡುವ ಮೂಲಕ ಮತ್ತು ಹುಲ್ಲಿನ ಪ್ರಭೇದಗಳು, ಕಳೆಗಳು ಮತ್ತು ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಗಳು ತಮ್ಮ ಬೇಟೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಯಲು ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ. ಹತ್ತಿರದ ದ್ವೀಪಗಳ ಆವಿಷ್ಕಾರವು ಜಿಂಕೆಗಳಿಗೆ ಪ್ರಯೋಜನವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಜನರು ಬೆಳೆಯಲು ಮತ್ತು ಸಮೃದ್ಧಿಯಾಗಲು ಸಾಕಷ್ಟು ಅರಣ್ಯ ಪ್ರದೇಶ ಅಥವಾ ಕುಂಚವನ್ನು ಇನ್ನೂ ಒದಗಿಸಬೇಕು.
ಅಂಟಾರ್ಕ್ಟಿಕಾ ಮತ್ತು ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾವನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಎಲ್ಲಾ ಖಂಡಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಥಳೀಯ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಜಿಂಕೆಗಳನ್ನು ಇನ್ನೂ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ವಿತರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಒಂದು ಜಿಂಕೆ ಇದ್ದರೂ, ಬಾರ್ಬರಿ ಸ್ಟಾಗ್, ಖಂಡದ ವಾಯುವ್ಯದಲ್ಲಿರುವ ಅಟ್ಲಾಸ್ ಪರ್ವತಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದ ಕೆಂಪು ಜಿಂಕೆಗಳ ಉಪಜಾತಿ. ಅಳಿವಿನಂಚಿನಲ್ಲಿರುವ ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರಭೇದವಾದ ಮೆಗಾಸೆರಾಯ್ಡ್ಸ್ ಅಲ್ಜರಿಕಸ್ 6,000 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನವರೆಗೂ ಉತ್ತರ ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿತ್ತು. ದಕ್ಷಿಣ ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಫಾಲೋ ಜಿಂಕೆಗಳನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಲಾಗಿದೆ. ಮಧ್ಯ ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣ ಅಮೆರಿಕಾದ ಬ್ರಾಕೆಟ್ ಮತ್ತು ಪುಡೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಣ್ಣ ಜಾತಿಯ ಜಿಂಕೆಗಳು, ಮತ್ತು ಏಷ್ಯನ್ ಮಂಟ್ಜಾಕ್ಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ದಟ್ಟವಾದ ಕಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ಮಂಟ್ಜಾಕ್ ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ತೆರೆದ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ವಿರಳವಾಗಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ಅನೇಕ ಜಾತಿಯ ಜಿಂಕೆಗಳು ಬಹಳ ವಿಶೇಷವಾದವು ಮತ್ತು ಪರ್ವತಗಳು, ಬಯಲು ಪ್ರದೇಶಗಳು, ಜೌಗು ಪ್ರದೇಶಗಳು ಮತ್ತು “ಆರ್ದ್ರ” ಸವನ್ನಾಗಳಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಮರುಭೂಮಿಗಳಿಂದ ಸುತ್ತುವರೆದಿರುವ ಪಕ್ವವಾದ ಹಾದಿಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ವಾಸಿಸುತ್ತವೆ. ಕೆಲವು ಜಿಂಕೆಗಳನ್ನು ಇನ್ನೂ ಉತ್ತರ ಅಮೆರಿಕಾ ಮತ್ತು ಯುರೇಷಿಯಾದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಂಪೋಲಾರ್ ಆಗಿ ವಿತರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ದಕ್ಷಿಣ ಅಮೆರಿಕಾದ ಆಂಡಿಸ್ನ ಹುಯೆಮುಲ್ (ತರುಕಾ ಮತ್ತು ಚಿಲಿಯ ಹ್ಯೂಮುಲ್) ಜಿಂಕೆ ಐಬೆಕ್ಸ್ ಮತ್ತು ಕಾಡು ಮೇಕೆಗಳ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಆವಾಸಸ್ಥಾನವನ್ನು ಪುನಃ ತುಂಬಿಸುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಅದರ ಎಳೆಯು ಮಗುವಿನಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತದೆ.ಆರ್ಕ್ಟಿಕ್ ಟಂಡ್ರಾ ಮತ್ತು ಟೈಗಾ (ಕೊಳೆತ ಕಾಡುಗಳು) ಮತ್ತು ಈ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಸುತ್ತಮುತ್ತ ವಾಸಿಸುವ ಜಿಂಕೆಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಕ್ಯಾರಿಬೌ ಉದಾಹರಣೆಗಳಾಗಿವೆ.
ಸಮಶೀತೋಷ್ಣ ಉತ್ತರ ಅಮೆರಿಕಾದ ಜಿಂಕೆ ಪ್ರಭೇದಗಳ ಸಂಗ್ರಹವು ಕೆನಡಾದ ರಾಕಿ ಪರ್ವತ ಮತ್ತು ಕೊಲಂಬಿಯಾ ಪರ್ವತ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಆಲ್ಬರ್ಟಾ ಮತ್ತು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಕೊಲಂಬಿಯಾ ನಡುವೆ ಇದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಐದು ಉತ್ತರ ಅಮೆರಿಕಾದ ಜಿಂಕೆ ಪ್ರಭೇದಗಳು (ಬಿಳಿ ಬಾಲದ ಜಿಂಕೆ, ಹೇಸರಗತ್ತೆ, ಕ್ಯಾರಿಬೌ, ಎಲ್ಕ್ ಮತ್ತು ಮೂಸ್) ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ಈ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಉದ್ಯಾನವನಗಳಿವೆ, ಇದರಲ್ಲಿ ಮೌಂಟ್ ರೆವೆಲ್ಸ್ಟೋಕ್ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಪಾರ್ಕ್, ಗ್ಲೇಸಿಯರ್ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಪಾರ್ಕ್ (ಕೆನಡಾ), ಯೋಹೋ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಪಾರ್ಕ್, ಮತ್ತು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಕೊಲಂಬಿಯಾ ಬದಿಯಲ್ಲಿರುವ ಕೂಟೆನೆ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಪಾರ್ಕ್, ಹಾಗೆಯೇ ಬ್ಯಾನ್ಫ್ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಪಾರ್ಕ್, ಜಾಸ್ಪರ್ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಪಾರ್ಕ್ ಮತ್ತು ಗ್ಲೇಸಿಯರ್ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಪಾರ್ಕ್ (ಯುಎಸ್ ). -ಅಲ್ಬರ್ಟಾ ಮತ್ತು ಮೊಂಟಾನಾ. ಪರ್ವತ ಶ್ರೇಣಿಯ ಇಳಿಜಾರುಗಳು ಆರ್ದ್ರ / ಗದ್ದೆ ಕಾಡುಗಳಿಂದ ಒಣ ಸಬ್ಅಲ್ಪೈನ್ / ಪೈನ್ ಕಾಡುಗಳಿಗೆ ಆಲ್ಪೈನ್ ಹುಲ್ಲುಗಾವಲುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ಪರ್ವತಗಳ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿರುವ ಪರ್ವತಗಳು ಮತ್ತು ನದಿ ಕಣಿವೆಗಳು ಎಲೆಗಳುಳ್ಳ ಪ್ರದೇಶಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಸ್ಯವರ್ಗ ಮತ್ತು ಉದ್ಯಾನವನಗಳ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತವೆ. ಅಪರೂಪದ ಕಾಡುಪ್ರದೇಶದ ಕ್ಯಾರಿಬೌ ಉಪನಗರಗಳ ಎತ್ತರದ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಪರ್ವತಗಳ ಆಲ್ಪೈನ್ ಟಂಡ್ರಾದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ನಿರ್ಬಂಧಿತ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಎಲ್ಕ್ ಮತ್ತು ಮ್ಯೂಲ್ ಜಿಂಕೆಗಳು ಎತ್ತರದ ಹುಲ್ಲುಗಾವಲುಗಳು ಮತ್ತು ಕಡಿಮೆ ಕೋನಿಫೆರಸ್ ಕಾಡುಗಳ ನಡುವೆ ವಲಸೆ ಹೋಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಈ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೆ. ಎಲ್ಕ್ ತಗ್ಗು ಪ್ರದೇಶ ಮತ್ತು ನದಿಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅವರು ಬಿಳಿ ಬಾಲದ ಜಿಂಕೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಭೂ-ಸುಧಾರಣೆ ಮತ್ತು ಅರಣ್ಯನಾಶದ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಕೆನಡಾದ ರಾಕೀಸ್ನ ಎತ್ತರದ ಪ್ರದೇಶಗಳು ಮತ್ತು ಉಪನದಿಗಳಲ್ಲಿ ಬಿಳಿ ಬಾಲದ ಜಿಂಕೆಗಳು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ತಮ್ಮ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಿದ್ದು, ಇದು ಪರ್ವತ ಇಳಿಜಾರುಗಳಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಸಸ್ಯಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಯಲು ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ. ಅವರು ಕ್ಯಾಲ್ಗರಿ ಮತ್ತು ಎಡ್ಮಂಟನ್ನ ಉತ್ತರದ ಆಸ್ಪೆನ್ ಉದ್ಯಾನವನಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ, ಅಲ್ಲಿ ಅವರು ಜಿಂಕೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಗ್ರೇಟ್ ಪ್ಲೇನ್ಸ್ನ ಹುಲ್ಲುಗಾವಲುಗಳ ಸಮೀಪವಿರುವ ವಸಾಹತುಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಕ್, ಅಮೇರಿಕನ್ ಎಮ್ಮೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಂಗ್ಹಾರ್ನ್ ಹಿಂಡುಗಳು ಪ್ರಾಬಲ್ಯ ಹೊಂದಿವೆ.
ನೊಣಗಳನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ಹಿಮಸಾರಂಗದ ಹಿಂಡುಗಳು ಮಂಜುಗಡ್ಡೆಯ ಮೇಲೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತವೆ
ಯುರೇಷಿಯಾ ಖಂಡವು (ಭಾರತೀಯ ಉಪಖಂಡವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಂತೆ) ವಿಶ್ವದ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಜಿಂಕೆಗಳಿಗೆ ನೆಲೆಯಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಭೇದಗಳು ಏಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ಯುರೋಪ್, ಹೋಲಿಸಿದರೆ, ಸಸ್ಯ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಣಿ ಜಾತಿಗಳ ಕಡಿಮೆ ವೈವಿಧ್ಯತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಯುರೋಪಿನ ಅನೇಕ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಉದ್ಯಾನಗಳು ಮತ್ತು ಆಟದ ಮೀಸಲುಗಳು ಹೇರಳವಾಗಿರುವ ಕೆಂಪು ಜಿಂಕೆ, ಜಿಂಕೆ ಮತ್ತು ಪಾಳುಭೂಮಿ ಜಿಂಕೆಗಳಿಗೆ ನೆಲೆಯಾಗಿದೆ. ಈ ಪ್ರಭೇದಗಳು ಯುರೋಪಿಯನ್ ಖಂಡದೊಂದಿಗೆ ಬಹಳ ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿವೆ, ಆದರೆ ಅವು ಏಷ್ಯಾ ಮೈನರ್, ಕಾಕಸಸ್ ಪರ್ವತಗಳು ಮತ್ತು ವಾಯುವ್ಯ ಇರಾನ್ನಲ್ಲೂ ವಾಸಿಸುತ್ತವೆ. "ಯುರೋಪಿಯನ್" ಜಿಂಕೆ ಐತಿಹಾಸಿಕವಾಗಿ ಹಿಮಯುಗದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಯುರೋಪಿನ ಹೆಚ್ಚಿನ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿತ್ತು, ಆದರೆ ನಂತರ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಆಧುನಿಕ ಟರ್ಕಿಯ ಅನಾಟೋಲಿಯನ್ ಪರ್ಯಾಯ ದ್ವೀಪದಲ್ಲಿ ನಿಷೇಧಿಸಲಾಯಿತು.
ಯುರೋಪಿನಲ್ಲಿನ ಆಧುನಿಕ ಜಿಂಕೆಗಳು ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಮಾನವ ನಿರ್ಮಿತ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಪರಿಚಯಗಳ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿದೆ, ಮೊದಲು ಯುರೋಪಿನ ಮೆಡಿಟರೇನಿಯನ್ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ನಂತರ ಯುರೋಪಿನಾದ್ಯಂತ. ಮೊದಲಿಗೆ ಅವರು ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ ಪ್ರಾಣಿಗಳಾಗಿದ್ದರು, ಅದು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಓಡಿಹೋಗಿ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿತು. ಐತಿಹಾಸಿಕವಾಗಿ, ಯುರೋಪಿಯನ್ ಆಟದ ಪ್ರಭೇದಗಳು ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಆವಾಸಸ್ಥಾನವನ್ನು ಇತರ ಪರಭಕ್ಷಕಗಳೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಂಡಿವೆ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಅಳಿವಿನಂಚಿನಲ್ಲಿರುವ ಟಾರ್ಪನ್ (ಅರಣ್ಯ ಕುದುರೆ), ಅಳಿವಿನಂಚಿನಲ್ಲಿರುವ ಅರೋಚ್ (ಅರಣ್ಯ ಬುಲ್), ಮತ್ತು ಅಳಿವಿನಂಚಿನಲ್ಲಿರುವ ಎಮ್ಮೆ (ಯುರೋಪಿಯನ್ ಎಮ್ಮೆ). ಯುರೋಪಿನ ಸುಂದರವಾದ ವನ್ಯಜೀವಿ ಅಭಯಾರಣ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಕಾಟಿಷ್ ಹೈಲ್ಯಾಂಡ್ಸ್, ಆಸ್ಟ್ರಿಯನ್ ಆಲ್ಪ್ಸ್, ಮಧ್ಯ ಆಸ್ಟ್ರಿಯಾದ ಗದ್ದೆಗಳು, ಹಂಗೇರಿ, ಜೆಕ್ ಗಣರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ಸ್ಪೇನ್ನ ಡೊಕಾನಾ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಉದ್ಯಾನ, ನೆದರ್ಲ್ಯಾಂಡ್ಸ್ನ ವೆಲುವೆ, ಬೆಲ್ಜಿಯಂನ ಅರ್ಡೆನೆಸ್ ಮತ್ತು ಬಿಯಾಸೋವಿಯಾ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪೋಲೆಂಡ್ನ ಪಾರ್ಕ್. ಸ್ಪೇನ್, ಪೂರ್ವ ಯುರೋಪ್ ಮತ್ತು ಕಾಕಸಸ್ ಪರ್ವತಗಳು ಇನ್ನೂ ಕಾಡು ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು, ಅಲ್ಲಿ ಮಿಡತೆ ಹಿಂಡುಗಳು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಒಮ್ಮೆ ಅಳಿದುಳಿದ ಜಾತಿಗಳಾದ ಸ್ಮಾರ್ಟ್, ಯುರೇಷಿಯಾ, ಐಬೇರಿಯನ್ ಲಿಂಕ್ಸ್, ತೋಳಗಳು ಮತ್ತು ಕಂದು ಕರಡಿಗಳು ಸಹ ಇವೆ.
ತಗ್ಗು ಏಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಜಾತಿಯ ಜಿಂಕೆಗಳ ಅಳಿವು ಉತ್ತರ ಕೊರಿಯಾ, ಮಂಚೂರಿಯಾ (ಈಶಾನ್ಯ ಚೀನಾ), ಮತ್ತು ಉಸುರಿ ಪ್ರದೇಶ (ರಷ್ಯಾ) ದ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ವಿವಿಧ ಮಿಶ್ರ ಕಾಡುಗಳು, ಕೋನಿಫೆರಸ್ ಪರ್ವತ ಕಾಡುಗಳು ಮತ್ತು ಟೈಗಾಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಸೈಬೀರಿಯನ್ ಜಿಂಕೆ, ಸಿಕಾ ಜಿಂಕೆ, ಎಲ್ಕ್ ಮತ್ತು ಮೂಸ್ ಅನ್ನು ಕಾಣುವ ವಿಶ್ವದ ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರೀಮಂತ ಮತ್ತು ಪ್ರಬಲವಾದ ಕಾಡುಗಳು ಇವು. ಏಷ್ಯಾದ ಕ್ಯಾರಿಬೌ ಈ ಪ್ರದೇಶದ ಉತ್ತರ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಚೀನಾ-ರಷ್ಯಾದ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದೆ.
ತಗ್ಗು ಏಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಜಾತಿಯ ಜಿಂಕೆಗಳ ಅಳಿವು ಉತ್ತರ ಕೊರಿಯಾ, ಮಂಚೂರಿಯಾ (ಈಶಾನ್ಯ ಚೀನಾ), ಮತ್ತು ಉಸುರಿ ಪ್ರದೇಶ (ರಷ್ಯಾ) ದ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ವಿವಿಧ ಮಿಶ್ರ ಕಾಡುಗಳು, ಕೋನಿಫೆರಸ್ ಪರ್ವತ ಕಾಡುಗಳು ಮತ್ತು ಟೈಗಾಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಸೈಬೀರಿಯನ್ ಜಿಂಕೆ, ಸಿಕಾ ಜಿಂಕೆ, ಎಲ್ಕ್ ಮತ್ತು ಮೂಸ್ ಅನ್ನು ಕಾಣುವ ವಿಶ್ವದ ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರೀಮಂತ ಮತ್ತು ಪ್ರಬಲವಾದ ಕಾಡುಗಳು ಇವು. ಏಷ್ಯಾದ ಕ್ಯಾರಿಬೌ ಈ ಪ್ರದೇಶದ ಉತ್ತರ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಚೀನಾ-ರಷ್ಯಾದ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದೆ.
ಜಿಂಕೆಗಳಾದ ಸ್ಕ ಜಿಂಕೆ, ಥೊರಾಲ್ಡ್ ಜಿಂಕೆ, ಕೆಂಪು ಮಧ್ಯ ಏಷ್ಯಾದ ಜಿಂಕೆ ಮತ್ತು ಮೊಣಕೈಯನ್ನು ಹ್ಯಾನ್ ಚೈನೀಸ್, ತುರ್ಕಿಕ್, ತುಂಗುಸಿಕ್, ಮಂಗೋಲರು ಮತ್ತು ಕೊರಿಯನ್ನರು ಬೆಳೆಸಿದ್ದಾರೆ. ಫಿನ್ಲ್ಯಾಂಡ್ ಮತ್ತು ಸ್ಕ್ಯಾಂಡಿನೇವಿಯಾದ ಸಾಮಿ ಜನರಂತೆ, ತುಂಗುಸಿಕ್ ಜನರು, ಮಂಗೋಲರು ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣ ಸೈಬೀರಿಯಾ, ಉತ್ತರ ಮಂಗೋಲಿಯಾ ಮತ್ತು ಉಸುರಿ ಪ್ರದೇಶದ ತುರ್ಕಿಕ್ ಜನರು ಸಹ ಏಷ್ಯಾದ ಕೆರಿಬಿಯನ್ ಜಾನುವಾರುಗಳ ಮೇಲೆ ಹಿಡಿತ ಸಾಧಿಸಿದರು.
ದಕ್ಷಿಣ ಏಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಇಂಡೋ-ಗಂಗೆಟಿಕ್ ಬಯಲು ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ನೇಪಾಳದ ತೆರೈ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಉಷ್ಣವಲಯದ ಜಿಂಕೆ ಜಾತಿಗಳ ಹೆಚ್ಚಿನ ಆಯ್ಕೆ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಈ ಫಲವತ್ತಾದ ಬಯಲು ಪ್ರದೇಶಗಳು ಉಷ್ಣವಲಯದ ಮಳೆಕಾಡುಗಳಿಂದ ದಟ್ಟ ಕಾಡುಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದು, ಶುಷ್ಕ ಮಳೆಕಾಡುಗಳು ಚಿಟಲ್, ಹಾಗ್ ಜಿಂಕೆ, ಬಾರಸಿಂಗ್, ಭಾರತೀಯ ಸಾಂಬಾರ್ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ಮುಂಟ್ಜಾಕ್ಗಳಿಗೆ ನೆಲೆಯಾಗಿದೆ. ಅಳಿವಿನಂಚಿನಲ್ಲಿರುವ ಬಾರಸಿಂಗ್ ಮತ್ತು ಅತ್ಯಂತ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ ಚಿಟಲ್ ನಂತಹ ಆಹಾರಗಳ ಪ್ರಕಾರಗಳು ಸೇರಿಕೊಂಡು ದೊಡ್ಡ ಹಿಂಡುಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತವೆ. ಭಾರತೀಯ ಸಾಂಬಾರ್ ಸ್ನೇಹಪರವಾಗಿರಬಹುದು ಆದರೆ ಇದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಅಥವಾ ಸಣ್ಣ ಹಿಂಡುಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗ್ ಜಿಂಕೆಗಳು ಭಾರತೀಯ ಮುಂಟ್ಜಾಕ್ಗಿಂತ ಏಕಾಂತ ಮತ್ತು ಬಲವಾದವು. ಭಾರತ, ನೇಪಾಳ ಮತ್ತು ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ಹಲವಾರು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಉದ್ಯಾನವನಗಳಲ್ಲಿ ಜಿಂಕೆಗಳನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು, ಅಲ್ಲಿ ಖಾನ್ಹಾ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಉದ್ಯಾನ, ದುಧ್ವಾ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಉದ್ಯಾನ ಮತ್ತು ಚಿತ್ವಾನ್ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಉದ್ಯಾನವನ ಹೆಚ್ಚು ಜನಪ್ರಿಯವಾಗಿದೆ. ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ವಿಲ್ಪಟ್ಟು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಉದ್ಯಾನ ಮತ್ತು ಯಲಾ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಉದ್ಯಾನವನವು ಭಾರತೀಯ ಸಾಂಬಾರ್ ಮತ್ತು ಚಿಟಲ್ ದೊಡ್ಡ ಹಿಂಡುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಭಾರತೀಯ ಸಾಂಬಾರ್ ಶ್ರೀಲಂಕಾದಲ್ಲಿ ಅದರ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯ ಇತರ ಭಾಗಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಬೇರೆಡೆಗಿಂತ ದೊಡ್ಡ ಹಿಂಡುಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತದೆ.
ಥೈಲ್ಯಾಂಡ್ನ
ಚಾವೊ ಪ್ರಯ ನದಿ ಕಣಿವೆ
ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಆರ್ದ್ರ ಉಷ್ಣವಲಯದ ಕಾಡು
ಮತ್ತು ಸವನ್ನಾ ಹಾಗ್ ಜಿಂಕೆಗಳು,
ಈಗ ನಿಷ್ಕ್ರಿಯವಾಗಿರುವ ಸ್ಕೋಂಬರ್ಗ್ ಜಿಂಕೆ, ಹಿರಿಯ ಜಿಂಕೆ,
ಭಾರತೀಯ ಸಾಂಬಾರ್ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ
ಮುಂಟ್ಜಾಕ್ ವಾಸಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಹಂದಿಮಾಂಸ ಮತ್ತು ಹಿರಿಯ ಜಿಂಕೆಗಳು
ಅಪರೂಪ, ಆದರೆ ಭಾರತೀಯ ಸಾಂಬಾರ್ಗಳು ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ
ಮುಜ್ಜಾಕ್ಗಳು ಥೈಲ್ಯಾಂಡ್
ಯೈನಂತಹ ಸಂರಕ್ಷಿತ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ದಕ್ಷಿಣ ಏಷ್ಯಾ ಮತ್ತು
ಆಗ್ನೇಯ ಏಷ್ಯಾದ ಜಿಂಕೆಗಳ ಈ
ಜಾತಿಗಳು ಇತರ ಪರಭಕ್ಷಕಗಳಾದ ಏಷ್ಯನ್
ಆನೆಗಳು, ಏಷ್ಯನ್ ಖಡ್ಗಮೃಗದ ಪ್ರಭೇದಗಳು,
ವಿವಿಧ ಜಾತಿಯ ಅನಕೊಂಡಗಳು (ನೀಲಗೈ,
ನಾಲ್ಕು-ಕೊಂಬಿನ ಹುಲ್ಲೆ, ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ಬಕ್),
ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ
ಜಿಂಕೆ ಬಾಲಗಳು:
ಬಿಳಿ ಬಾಲದ ಜಿಂಕೆ
ಹೇಸರಗತ್ತೆ ಜಿಂಕೆ
ಕಪ್ಪು ಬಾಲದಿಂದ ಜಿಂಕೆ
ಎಲ್ಕ್
ಕೆಂಪು ಜಿಂಕೆ
ಬೋವಿಡ್ಗಳ ಹಿಂದೆ ಜಿಂಕೆ ಎರಡನೇ ಅತ್ಯಂತ ವಿಭಿನ್ನವಾದ ಆರ್ಟಿಯೊಡಾಕ್ಟೈಲಾ ಕುಟುಂಬವಾಗಿದೆ. ಅದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದ್ದರೂ, ಜಿಂಕೆಗಳು ತಮ್ಮ ಕೊಂಬುಗಳಿಂದ ಜಿಂಕೆಗಿಂತ ಬಹಳ ಭಿನ್ನವಾಗಿವೆ, ಅವು ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಮತ್ತು ಬೋವಿಡ್ಗಳ ಶಾಶ್ವತ ಕೊಂಬುಗಳಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಮತ್ತೆ ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತವೆ. ಜಿಂಕೆಗಳ ಸಾಮಾನ್ಯ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳು ಉದ್ದ, ಬಲವಾದ ಕಾಲುಗಳು, ಸಣ್ಣ ಬಾಲ
ಮತ್ತು ಉದ್ದವಾದ ಕಿವಿಗಳು. ಜಿಂಕೆಗಳು ದೇಹದ ಗಾತ್ರದಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತವೆ. ಎಲ್ಕ್ ಭುಜದ ಬಳಿ 1.4-2 ಮೀಟರ್ (4.6-6.6 ಅಡಿ) ಮತ್ತು 240-450 ಪೌಂಡ್ (530-990 ಪೌಂಡ್) ತೂಕವಿರುತ್ತದೆ.ಉಳಿದಿರುವ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಜಿಂಕೆ ಮೂಸ್, ಇದು ಎಂಟು ಅಡಿ (2.6 ಅಡಿ) ಉದ್ದ ಮತ್ತು 500 ಪೌಂಡ್ [800 ಕೆಜಿ] (1,800 ಪೌಂಡು) ತೂಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಭುಜದ ಬಳಿ ಕೇವಲ 32-35 ಇಂಚುಗಳು (13-14 ಇಂಚು) ತಲುಪುತ್ತದೆ ಮತ್ತು 3.3-6 ಕಿಲೋಗ್ರಾಂಗಳಷ್ಟು (7.3-13.2 ಪೌಂಡು) ತೂಗುತ್ತದೆ ದಕ್ಷಿಣದ ಪುಡಿಂಗ್ ಸ್ವಲ್ಪ ಉದ್ದ ಮತ್ತು ಭಾರವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಉತ್ತರ ಪುದು ವಿಶ್ವದ ಅತ್ಯಂತ ಚಿಕ್ಕ ಜಿಂಕೆ; ಲೈಂಗಿಕ ದ್ವಿರೂಪತೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ - ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಭೇದಗಳಲ್ಲಿ ಪುರುಷ ಪ್ರಭೇದಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸ್ತ್ರೀಯರಿಗಿಂತ ದೊಡ್ಡದಾಗಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಹಿಮಸಾರಂಗವನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ, ಗಂಡು ಮಾತ್ರ ಕೊಂಬುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ.
ಆದರೂ ಇದು ಮಿಶ್ರ ಪ್ರಾಣಿಗಳಲ್ಲಿ ಚಾಕೊಲೇಟ್ ಕಂದು ಬಣ್ಣದಂತೆ ಅಥವಾ ಎಲ್ಕ್ನಂತೆ ಬೂದು ಬಣ್ಣದ್ದಾಗಿರಬಹುದು. ಕೋಟ್ನ ಬಣ್ಣವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕೆಂಪು ಮತ್ತು ಕಂದು ಬಣ್ಣಗಳ ನಡುವೆ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ, ವಿವಿಧ ಜಾತಿಯ ಸಂಸಾರದ ಜಿಂಕೆಗಳು ಬೂದು ಬಣ್ಣದಿಂದ ಗಾ ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ಕೋಟ್ ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿ ಬದಲಾಗುತ್ತವೆ. ಚಿಟಲ್, 21 ಜಿಂಕೆ ಮತ್ತು ಸಿಕಾ ಮುಂತಾದ ಹಲವಾರು ಪ್ರಭೇದಗಳು ಕಂದು ಬಣ್ಣದ ಕೋಟ್ನಲ್ಲಿ ಬಿಳಿ ಕಲೆಗಳನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತವೆ. ಜಿಂಕೆ ಕೋಟ್ ಗಮನಾರ್ಹವಾದ ಸ್ಥಳೀಯ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಜಿಂಕೆಗಳು ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಎರಡು ಮೌಲ್ಟ್ಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ; ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಕೆಂಪು ಜಿಂಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಂಪು ಕೋಟ್, ಸಣ್ಣ ಕೂದಲಿನೊಂದಿಗೆ ಕ್ರಮೇಣ ದಪ್ಪವಾದ ಚಳಿಗಾಲದ ಕೋಟ್, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮತ್ತು ಶರತ್ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬೂದು ಬಣ್ಣವನ್ನು ತೆಗೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಇದು ಮುಂದಿನ ವಸಂತಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬೇಸಿಗೆ ಕೋಟ್ಗೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ.ಗ್ರಹಣದ ಸಮಯದಿಂದ ಬಾಯಿಯ ಸ್ತನ್ಯಪಾನವು ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ.
ಜಿಂಕೆಗಳು ಉತ್ತಮ ಜಿಗಿತಗಾರರು ಮತ್ತು ಈಜುಗಾರರು.ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕು ಕೋಣೆಗಳ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ಜಿಂಕೆಗಳು ತಿಳಿ ಚರ್ಮದ, ಅಥವಾ ಚೂಯಿಂಗ್ ಪ್ರಾಣಿಗಳು,
ಫೈಲ್: ಮಗುವಿನ ಮೊದಲ ಹಂತಗಳು
ಜಿಂಕೆಯ ಮೊದಲ ಹಂತಗಳು
ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲಾ ಜಿಂಕೆಗಳು ಪ್ರತಿ ಕಣ್ಣಿನ ಮುಂದೆ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಚರ್ಮವನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ಹಸಿವು ಬಲವಾದ ವಾಸನೆಯ ಫೆರೋಮೋನ್ ಅನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ, ಇದನ್ನು ದೇಶೀಯ ಶ್ರೇಣಿಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಲು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಬಕ್ಸ್ ಕೋಪಗೊಂಡಾಗ ಅಥವಾ ಸಂತೋಷವಾಗಿರುವಾಗ ಈ ಗ್ರಂಥಿಗಳನ್ನು ಅಗಲವಾಗಿ ತೆರೆಯುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲಾ ಜಿಂಕೆಗಳು ಗಾಲ್ ಇಲ್ಲದೆ ಧೈರ್ಯಶಾಲಿಯಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಜಿಂಕೆಗಳು ಟ್ಯಾಪೆಟಮ್ ಲುಸಿಡಮ್ ಅನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ, ಇದು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಉತ್ತಮ ನೋಟವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.
ಹಾರ್ನ್ಸ್
ಮುಖ್ಯ ಶೀರ್ಷಿಕೆ: ಆಂಟ್ಲರ್
ಬಿಳಿ ಬಾಲದ ಜಿಂಕೆ
ಭಾರತದ ಸಿಲ್ವಾಸ್ಸಾದಲ್ಲಿ ಎರಡು ಸಾಂಬಾರ್ ಯುದ್ಧಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿವೆ
ಎಲ್ಲಾ ಗಂಡು ಜಿಂಕೆಗಳು ಕೊಂಬುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ, ನೀರಿನ ಜಿಂಕೆಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ, ಗಂಡು ಉದ್ದನೆಯ ಕೊಂಬಿನಂತಹ ಗೋಪುರಗಳು ಕೆಳ ದವಡೆಗೆ ತಲುಪುತ್ತವೆ. ಹೆಣ್ಣು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕೊಂಬುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೂ ಹಿಮಸಾರಂಗ ಕರಡಿ ಕೊಂಬುಗಳು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಪುರುಷರಿಗಿಂತ ಸಣ್ಣ ಶಾಖೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ಹೆಣ್ಣು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕೊಂಬುಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಬಹುದು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಟೆಲಿಮೆಟಾಕಾರ್ಪಾಲ್ ಜಿಂಕೆಗಳಾದ ಯುರೋಪಿಯನ್ ಜಿಂಕೆ, ಕೆಂಪು ಜಿಂಕೆ, ಬಿಳಿ ಬಾಲದ ಜಿಂಕೆ ಮತ್ತು ಹೇಸರಗತ್ತೆ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಪ್ಲೆಸಿಯೊಮೆಟಾಕಾರ್ಪಾಲ್ ಜಿಂಕೆ. ಬಿಳಿ ಬಾಲದ ಜಿಂಕೆಗಳ ಅಧ್ಯಯನಗಳು ಕೊಂಬುಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸಣ್ಣ ಮತ್ತು ಅಪ್ರಜ್ಞಾಪೂರ್ವಕವಾಗಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಸಂಯೋಗದ ತುವಿನಲ್ಲಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಚೆಲ್ಲುತ್ತವೆ.
ಫಾಲೋ ಜಿಂಕೆ ಮತ್ತು ವಿವಿಧ ಹಿಮಸಾರಂಗ ಉಪಜಾತಿಗಳು ಬಹಳ ದೊಡ್ಡ ಮತ್ತು ಭಾರವಾದ ಕೊಂಬುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ, ಅವುಗಳು ಪೂರ್ಣ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ದೇಹದ ತೂಕಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿರುತ್ತವೆ (ದೇಹದ ತೂಕದ ಪ್ರತಿ ಕಿಲೋಗ್ರಾಂಗೆ ಸರಾಸರಿ 8 ಗ್ರಾಂ (0.28 z ನ್ಸ್); ಪುಡೆ ಕೊಂಬುಗಳ ರಚನೆಯು ದೊಡ್ಡ ವೈವಿಧ್ಯತೆಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ; ಪಾಳುಭೂಮಿ ಜಿಂಕೆ ಮತ್ತು ಅಂಗೈಗಳು ಪಾಲ್ಮೇಟ್ (ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಗಲ) ಆಗಿದ್ದರೆ ದೇಹದ ಗಾತ್ರದ (ಕಿಲೋಗ್ರಾಂಗೆ 0.6 ಗ್ರಾಂ (0.021 z ನ್ಸ್)) [30 30] ದಪ್ಪ ಜಿಂಕೆಗಳು ಚಿಕ್ಕದಾದ ಕೊಂಬುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೆ,ಸರಳವಾದ ಕೊಂಬುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ., ಬಿಳಿ ಬಾಲದ ಆಂಟೆನಾಗಳು ಮುಖ್ಯ ತಿರುಚಿದ ಕಿರಣದಿಂದ ಬೆಳೆಯುವ ಕೊಂಬೆಗಳ ಸರಣಿಯನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತವೆ, ಮತ್ತು ಪುಡೆಯನ್ನು ಕೇವಲ ಒಂದು ಪಿಂಚ್ನೊಂದಿಗೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ಪ್ರಾಣಿಗೆ ಒಂದು ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಾದಾಗ ತಲೆಬುರುಡೆಯ ಮೇಲ್ಭಾಗದಿಂದ ಅಸ್ಥಿಪಂಜರದ ರಚನೆಯಾದ ಪೆಡಿಕಲ್ನಿಂದ ಕೊಂಬಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಮೂರನೆಯ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಕವಲೊಡೆಯುವ ಕೊಂಬಿನಿಂದ ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.ಪೆಡಿಕಲ್ ಮುಂದಿನ ವರ್ಷ ಮೊನಚಾದ ಕೊಂಬನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ, ದೊಡ್ಡ ಮತ್ತು ಬಹು-ಕವಲೊಡೆದ ಗುಂಪನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಲು ಕೊಂಬುಗಳ ಗುಂಪನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಜೀವನದುದ್ದಕ್ಕೂ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ. ಮೂಳೆಯ ರಚನೆಗಳಾಗಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗುತ್ತವೆ (ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಕೊಂಬುಗಳು ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತವೆ), ಖನಿಜಗಳ ರಚನೆ ಮತ್ತು ಸ್ನಾಯುಗಳಲ್ಲಿನ ರಕ್ತನಾಳಗಳ ಅಡಚಣೆಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ, ತುದಿಯಿಂದ ಕೆಳಕ್ಕೆ.ಕೊಂಬುಗಳು ಮೃದು ಅಂಗಾಂಶಗಳಾಗಿ (ವೆಲ್ವೆಟ್ ಹಾರ್ನ್ಸ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತವೆ)
ಕೊಂಬುಗಳು ಅತ್ಯಂತ ಉತ್ಪ್ರೇಕ್ಷಿತ ಪುರುಷ ಲೈಂಗಿಕ ಲಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಬಹುದು ಮತ್ತು ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ಲೈಂಗಿಕ ಆಯ್ಕೆ ಮತ್ತು ಯುದ್ಧದ ಮೂಲಕ ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಕೊಂಬುಗಳ ಮೇಲಿನ ಟಿನ್ಗಳು (ಫೋರ್ಕ್ಗಳು) ಚಡಿಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತವೆ, ಅದು ಇತರ ಮನುಷ್ಯನ ಕೊಂಬುಗಳನ್ನು ಪರಸ್ಪರ ಲಾಕ್ ಮಾಡಲು ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ. ಮುಖದ ಗಾಯಗಳಿಗೆ ಅಪಾಯವಿಲ್ಲದೆ ಪುರುಷರು ಹೋರಾಡಲು ಇದು ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ. ಕೊಂಬುಗಳು ಸಾಮಾಜಿಕ ವರ್ಗದಲ್ಲಿನ ಮಾನವ ಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ಅದರ ನಡವಳಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿವೆ. ಭಾರವಾದ ಕೊಂಬುಗಳು, ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಸಾಮಾಜಿಕ ವಲಯದಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸ್ಥಾನವು ಹೆಚ್ಚು, ಮತ್ತು ಕೊಂಬುಗಳನ್ನು ವಿಲೇವಾರಿ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿಳಂಬ; ದೊಡ್ಡ ಕೊಂಬುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಪುರುಷರು ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿ ಮತ್ತು ಇತರರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಾಬಲ್ಯ ಹೊಂದುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಹೆಚ್ಚು. ಕೊಂಬುಗಳು ವಿಶ್ವಾಸಾರ್ಹ ಆನುವಂಶಿಕ ಸಂಕೇತವಾಗಬಹುದು; ದೇಹದ ಗಾತ್ರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ದೊಡ್ಡ ಕೊಂಬುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಪುರುಷರು ಬ್ಯಾಕ್ಟೀರಿಯಾಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರತಿರೋಧ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ.
ಷಧದ ವಂಶವಾಹಿ, ಅಂದರೆ, ಜಾತಿಯ ಪ್ರಾಣಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೊಂಬಿನ ಶಾಖೆಯ ರಚನೆಯನ್ನು 1900 ರ ಮೊದಲು ಚರ್ಚಿಸಲಾಯಿತು. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ, ಕೊಂಬಿನ ಶಾಖೆಯ ರಚನೆಯನ್ನು ವಿವರಿಸಲು ಮತ್ತು .ಷಧಿಗಳ ಹೋಮೋಲಜಿಯನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಲು ಹೊಸ ವಿಧಾನವನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಲಾಯಿತು.ಯೆಲ್ಲೊಸ್ಟೋನ್ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಉದ್ಯಾನವನದ ಎಲ್ಕ್ನಲ್ಲಿ, ಕೊಂಬುಗಳು ತೋಳದ ದಾಳಿಯಿಂದ ರಕ್ಷಿಸುತ್ತವೆ.
ಹಲ್ಲುಗಳು
ಹೆಚ್ಚಿನ ಜಿಂಕೆಗಳಿಗೆ 32 ಹಲ್ಲುಗಳಿವೆ; ಇದರೊಂದಿಗೆ ಹಲ್ಲಿನ ಸೂತ್ರ ಹೀಗಿದೆ:0.0.3.3
3.1.3.3 ಎಲ್ಕ್ ಮತ್ತು ಹಿಮಸಾರಂಗ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿರಬಹುದು, ಏಕೆಂದರೆ ಅವುಗಳು ತಮ್ಮ ಕೋರೆಹಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಮತ್ತು ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ 34 ಹಲ್ಲುಗಳಿವೆ (ದಂತ ಸೂತ್ರ:
0.1.3.3
3.1.3.3
ಚೀನೀ ಸಮುದ್ರ ಸಸ್ತನಿಗಳು, ಜಲ ಜಿಂಕೆಗಳು ಮತ್ತು ಮಂಟ್ಜಾಕ್ ಕೋರೆ ಹಲ್ಲುಗಳನ್ನು ತೀಕ್ಷ್ಣವಾದ ಹಲ್ಲುಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ಕೆಲವು ಪ್ರಭೇದಗಳು ಉತ್ತಮ ಗುಣಮಟ್ಟದ ಕೋರೆಹಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಜಿಂಕೆ ಕೆನ್ನೆಯ ಹಲ್ಲುಗಳು ಕಠಿಣಚರ್ಮಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ, ಇದು ವಿವಿಧ ಸಸ್ಯಗಳನ್ನು ಜೀರ್ಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ. ಜಿಂಕೆ ಹಲ್ಲುಗಳು ಸಸ್ಯವರ್ಗವನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತವೆ, ಮತ್ತು ಇತರ ರೂಮಿನೆಂಟ್ಗಳಂತೆ ಅವುಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಕಬ್ಬಿಣವಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಅವುಗಳ ಮೇಲಿನ ದವಡೆಯ ಮುಂದೆ ಬಲವಾದ ಪ್ಯಾಡ್ ಇರುತ್ತದೆ.
ಜೀವಶಾಸ್ತ್ರ
ಓಹಿಯೋದ ಕೊಲಂಬಸ್ ಬಳಿ ಸುಮಾರು ಒಂದು ತಿಂಗಳ ವಯಸ್ಸಿನ ಫಾನ್
ಆಹಾರ
ಜಿಂಕೆಗಳು ಬ್ರೌಸರ್ಗಳಾಗಿವೆ, ಮತ್ತು ಅವು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಹುಲ್ಲುಗಳು, ಸೆಡ್ಜ್ಗಳು, ನಿಷೇಧಗಳು, ಮರಗಳು ಮತ್ತು ಪೊದೆಸಸ್ಯಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತವೆ, ಎರಡನೆಯದಾಗಿ ಚಳಿಗಾಲದ ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿನ ಪಾಚಿಗಳಲ್ಲಿ. ಅವರು ಸಣ್ಣ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ, ಇದು ಹೊಳಪು ಮಟ್ಟ ಮತ್ತು ಪೌಷ್ಠಿಕಾಂಶದ ಅವಶ್ಯಕತೆಗಳ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ವಿಶಿಷ್ಟವಲ್ಲ. ಮತ್ತು ಕಲ್ಲುಹೂವುಗಳನ್ನು ಬಯಸುತ್ತವೆ. ಆಹಾರ ಚಾನಲ್ ಮೂಲಕ ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಹಾದುಹೋಗುತ್ತದೆ.ಜಿಂಕೆಗಳು ಸುಲಭವಾಗಿ ಒಡೆಯುವ ಚಿಗುರುಗಳು, ಸಣ್ಣ ಎಲೆಗಳು, ಹೊಸ ಹುಲ್ಲು, ಮೃದು ಚಿಗುರುಗಳು, ಹಣ್ಣುಗಳು, ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳು ಕೊಂಬುಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಲು ಜಿಂಕೆಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಮಾಣದ ಖನಿಜಗಳಾದ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿಯಂ ಮತ್ತು ಫಾಸ್ಫೇಟ್ ಅಗತ್ಯವಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಇದಕ್ಕೆ ಸಮತೋಲಿತ ಆಹಾರದ ಅಗತ್ಯವಿರುತ್ತದೆ. ಜಿಂಕೆಗಳು ಮಾಂಸಾಹಾರಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವ ಇತರ ವರದಿಗಳಿವೆ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಸತ್ತ ಅಲೆವೈವ್ಗಳನ್ನು ಸರೋವರದಿಂದ ತಿನ್ನುವುದು ಅಥವಾ ಉತ್ತರದ ಬಾಬ್ವೈಟ್ಗಳ ಗೂಡುಗಳನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುವುದು.
ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿ
ಕಿರಿಯ ಮಹಿಳಾ ದಾದಿಯರು ದಾದಿಯರಲ್ಲ
ಮುಖ್ಯ ಲೇಖನ: ರುಟ್ (ಸಸ್ತನಿ ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿ) ಸೆರ್ವಿಡೆ
ಹೆಣ್ಣು ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹೆಣ್ಣು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಒಂದು ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಥವಾ ಎರಡು ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ (ತ್ರಿವಳಿಗಳು, ಅಜ್ಞಾತವಾಗಿದ್ದರೂ, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೆ). ಕೆಲವು ಜಾತಿಗಳು ಮಾರ್ಚ್ ಆರಂಭದವರೆಗೆ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಗರ್ಭಾವಸ್ಥೆಯ ಅವಧಿ ಯುರೋಪಿಯನ್ ಜಿಂಕೆಗಳಿಗೆ ಹತ್ತು ತಿಂಗಳು ತಲುಪುತ್ತದೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಮರಿಗಳು ಬಿಳಿ ಚುಕ್ಕೆಗಳಿಂದ ಮುಚ್ಚಿದ ತುಪ್ಪಳದಿಂದ ಜನಿಸುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಭೇದಗಳಲ್ಲಿ ಅವರು ತಮ್ಮ ಮೊದಲ ಚಳಿಗಾಲದ ಅಂತ್ಯದ ವೇಳೆಗೆ ಈ ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಬಸವನ ಜೀವನದ ಮೊದಲ ಇಪ್ಪತ್ತು ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ, ಬೀಜಕೋಶಗಳು ತಮ್ಮ ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನು ಇಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತವೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಪರಭಕ್ಷಕವು ಅದನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಮತ್ತು ಹಿಪ್ಪೋ ಹಿಂದೆ ಉಳಿಯಲು ಇಷ್ಟಪಡುವುದಿಲ್ಲ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ತಾಯಿ ತನ್ನ ಪಾದದಿಂದ ಅವಳನ್ನು ಕೆಳಕ್ಕೆ ತಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಒಂದು ವಾರ ಹುಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಅಡಗಿರುತ್ತದೆ. ಗಂಡು ಆಗಾಗ್ಗೆ ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮತ್ತೆ ತನ್ನ ತಾಯಿಯನ್ನು ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಹೆಣ್ಣು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ತಮ್ಮ ಪಕ್ಷಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿ ಸಣ್ಣ ಹಿಂಡುಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತವೆ.[ಉತ್ತಮ ಮೂಲದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ] ಬಸವನವು ತನ್ನ ತಾಯಿಯೊಂದಿಗೆ ನಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವವರೆಗೆ.
ರೋಗಗಳು
ಭಾಗಗಳಲ ಕೆಲವು ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ, ಜಿಂಕೆಗಳನ್ನು (ಅವರ ಅವರ ದುರ್ವರ್ತನೆಯಿಂದಾಗಿ ಜಿಂಕೆಗಳು) ಟಿಬಿ ಪ್ರಸರಣದ ಕೊನೆಯ 2005, 2005 ರಲ್ಲಿ ಯುಕೆ ವೆಚ್ಚವು ಅದನ್ನು ನಿರ್ಮೂಲನೆ ನಿರ್ಮೂಲನೆ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ 90 ಮಿಲಿಯನ್ ವೆಚ್ಚವಾಯಿತು. ನ್ಯೂಜಿಲ್ಯಾಂಡ್ನಲ್ಲಿ, ಟ್ರೈಕೋಸುರಸ್ ವಲ್ಪೆಕುಲಾ ಸೋಂಕಿಗೆ ಒಳಗಾದ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ವಾಹಕಗಳು. ಅನ್ ಅನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ಜಿಂಕೆಗಳು ಮುಖ್ಯವೆಂದು ಮತ್ತು ಅವರ ದೇಹಗಳು ಬೇರೆಡೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿದಾಗ ಮಾಡಿದಾಗ ನು್ನು ಅಭೂತಪೂರ್ವ ಪೊಸಮ್ಪೊಸಮ್ ರವಾನಿಸುತ್ತದೆ. ನಲ್ ನಲ್ಲಿ ರೋಗ ಹರಡಿದ ಏಕೈಕ ಅಪರಾಧಿ ದೃಪಟ್ಟಿದೆ ದೃಪಟ್ಟಿದೆ ದೃಪಟ್ಟಿದೆ ದೃಪಟ್ಟಿದೆ ದೃಪಟ್ಟಿದೆ ದೃಪಟ್ಟಿದೆ ದೃಪಟ್ಟಿದೆ ದೃಪಟ್ಟಿದೆ ದೃಪಟ್ಟಿದೆ.
ಮತ್ ಮತ್ತು ಜಿಂಕೆಗಳು ರೇಬೀಸ್ ಅನ್ನು ಸಾಗಿಸಬಹುದು.
ಮೂಸ್ ಮೂಸ್ ಅನ್ನು ಮೆದುಳಿನ ಪೀಡಿಸಬಹುದು ಪೀಡಿಸಬಹುದು, ಇದು ಹೆಲ್ಮಿನ್ತ್ ಆಗಿದ್ದು, ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಇಡಲು ಸ್ಥಳವನ್ನು ಸ್ಥಳವನ್ನು ಮೆದುಳಿನಲ್ಲಿ ರಂಧ್ರಗಳನ್ನು. Example sentences with "ಅವರು ಸರಿಯಾದ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ತು ಅದನ್ನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ" ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಜಿಂಕೆಗಳು ಈ ಕೀಟಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾಗುತ್ತವೆ; ಇದು ಜೀರ್ಣಾಂಗ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಮೂಲಕ ಹಾದುಹೋಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹೊರಹಾಕಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ನು್ನು ಮೂಸ್ನ ಕರುಳಿನಿಂದ ಪರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಅದು ಅದು ಮೆದುಳಿಗೆ ಬಾಹ್ಯ, ನಡವಳಿಕೆ ಮತ್ತು ಮೋಟಾರ್ ಹಾನಿ.
ತರ್ತರ ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಜಿಂಕೆ, ಎಲ್ಕ್ ಮತ್ತು ಮೂಸ್ ದೀರ್ಘಕಾಲದ ವ್ಯರ್ಥ ಕಾಯಿಲೆಯಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿರುವ, ನು್ನು 1960 ದಶಕದಲ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಕೊಲೊರಾಡೋ ಪ್ರಯೋಗಾಲಯದಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದೆ ಪ್ರಿಯಾನ್ ಕಾಯಿಲೆ ಎಂದು ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಚಿನ್ಚಿನ ಮಟ್ಟದ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ಮೆದುಳು, ಬೆನ್ನುಹುರಿ ಅಥವಾ ಗ್ರಂಥಿಗಳಂತಹ ಕೆಲವು ಹಾನಿಕಾರಕ ಎಸ್ (ಎಸ್ ಆರ್) ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ಬೇಟೆಗಾರರಿಗೆ ಸೂಚಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ನು್ನು ಕತ್ತರಿಸುವಾಗ ಮತ್ತು ಸ್ವಚ್ ಗೊಳಿಸುವಾಗ ಮಾಂಸವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕುವುದು ಮತ್ತು ಕಸಾಯಿ ಖಾನೆಗಾಗಿ ಬಳಸುವ ಸಾಧನಗಳು ಸಾಧನಗಳು ಸರ್ಕಾರದ ಸರ್ಕಾರದ ಕೆಲವು ಶಿಫಾರಸುಗಳಾಗಿವೆ.
0 Comments